Старча́к ‘палка, тонкі кол, уваткнуты ў зямлю’, ‘прадмет, які стаіць старчма’ (ТСБМ), ‘дрэва са зламанай вершалінай (сукамі)’ (Сл. ПЗБ, Шатал.), ‘галоўны корань у дрэве’ (Сл. ПЗБ, Жыв. сл.), ‘плот-штакетнік’ (Нар. сл.), старшя́к ‘тоўсты канец бервяна’ (Сл. Брэс.), starczanik albo dzied ‘вертыкальны корань у сасне’ (Пятк. 2), прысл. старчака́ ‘вертыкальна; уніз галавой’ (Сл. ПЗБ, Ян., Янк. 2), старчакэ́ ‘тс’ (Сцяшк. Сл.), даць сторчака́ ‘ўпасці галавой уніз’ (ТС), старчако́м ‘старчма’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Янк. 2), старч ‘стырчак’ (ТС). Да сторч (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ні́цам ’ніц, тварам уніз’ (Сл. ПЗБ, Бяльк.), параўн. балг. радоп. ни́цом ’тс’, серб.-харв. nicem ’тс’. Паводле Карскага (2–3, 75), аналагічнае ўтварэнне да аднаназоўнікавых прыслоўяў, узнікшых з формы тв. скл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
níederfallen
* vi (s) па́даць, упа́сці, кі́дацца (уні́з, ніц, на зямэ́р)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Kópfsprung
m -(e)s, -sprünge скачо́к галаво́й уні́з (у ваду́)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
загрыме́ць сов.
1. загреме́ть; загрохота́ть;
~ме́ў гром — загреме́л гром;
~ме́лі гарма́ты — загреме́ли (загрохота́ли) ору́дия;
2. перен. (упасть) загреме́ть;
з. уні́з па прысту́пках — загреме́ть вниз по ступе́нькам
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
пазрыва́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
1. Сарвацца, парваўшы прывязь — пра ўсіх, многіх. Пазрываліся сабакі з ланцугоў.
2. Пападаць уніз, не ўтрымаўшыся на чым‑н. — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. З гары пазрывалася каменне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
downhill
[,daʊnˈhɪl]
1.
adv.
згары́; уні́з, пад адхо́н
2.
adj.
1) з нахі́лам, пака́ты
2) паго́ршаны
a downhill condition — паго́ршаны стан
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
downstairs
[,daʊnˈsterz]
1.
adv.
1) уні́з, на ніжэ́йшы паве́рх
2) уні́зе; на ніжэ́йшым паве́рсе
2.
n.
ніз, ніжэ́йшы паве́рх у до́ме
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
river [ˈrɪvə] n.
1. рака́;
the River Thames рака́ Тэ́мза;
up/down river уве́рх/уні́з па рацэ́
2.(of) пато́к;
a river of lava пато́к ла́вы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
нагну́ць, ‑гну, ‑гнеш, ‑гне; ‑гнём, ‑гняце; зак.
1. што. Сагнуўшы, нахіліць, накіраваць уніз. Нагнуць галаву. □ Сцёпка нагнуў галінку, сарваў тры зялёныя яблыкі — сабе, Лазавіку, Свідзерскаму. Хомчанка.
2. чаго. Нарабіць, нарыхтаваць нейкую колькасць чаго‑н. гнутага. Нагнуць дуг.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)