substance [ˈsʌbstəns] n.
1. рэ́чыва, матэ́рыя, субста́нцыя
2. fml су́тнасць, сэнс;
in substance па су́тнасці, факты́чна
3. fml бага́цце;
a man of substance fml замо́жны чалаве́к
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
міжрадко́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да міжрадкоўя. // Які праводзіцца паміж двума радкамі пасаджаных ці пасеяных раслін. Міжрадковая праполка.
2. Які знаходзіцца паміж радкамі тэксту. // перан. Звязаны з чытаннем паміж радкоў; патаемны. Міжрадковы сэнс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адпа́сці, -паду́, -падзе́ш, -падзе́; -падзём, -падзяце́, -паду́ць; -падзі́; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Аддзяліцца, адваліцца.
Тынк адпаў.
2. Страціць сувязь з кім-, чым-н., выйсці са складу якога-н. аб’яднання.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Страціць сілу, сэнс; прайсці, знікнуць.
Абвінавачанне адпала.
Праблема жылля адпала.
|| незак. адпада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
treść
treś|ć
ж.
1. змест;
spis ~ci — змест (у кнізе);
2. сутнасць, сэнс
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zrozumieć
зак. зразумець; усвядоміць;
zrozumieć sens — зразумець сэнс;
zrozumieć swoją winę — усвядоміць сваю віну
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Падаплёка ’падбіўка ў (мужчынскай) сарочцы’ (Бяльк., Касп., Мат. Гом., Малчанава, Мат. культ.). Рус. літар. подоплёка ’унутраны сэнс’, дыял. ’падбіўка ў сялянскай кашулі’, укр. підіпле́чка ’падаплёка’. Ад пад і плячо (Фасмер, 3, 299). Гродз. падапле́чка ’накладка з ваты на плечы’ (Сцяшк.), відаць, пад семантычным уплывам пле́чыкі ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ра́цыя ’падстава, сэнс, аснова, слушнасць’ (ТСБМ, Нас., ТС), ’прычына, прэтэнзія’ (Нас., Шат.), ра́ца ў выразе без дай рацы ’без прычыны, адвольна’ (Шат.), ст.-бел. рация ’аргумент, довад’ (Ст.-бел. лексікон). Праз польск. racja ’тс’, што з лац. ratiō ’разлічаная пазіцыя; доказ, довад, меркаванне’ (Булыка, Лекс. запазыч., 192).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
асэнсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.
Зразумець, усвядоміць сэнс, значэнне чаго‑н. І дзіўныя пачуцці апанавалі мяне: да болю ў сэрцы захацелася паехаць туды, на поўдзень, дзе ідзе, шырыцца страшная бітва, якую нават цяжка асэнсаваць. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ménschenverstand
m -(e)s чалаве́чы ро́зум
der gesúnde ~ — разу́мны сэнс
für den ~ únfassbar — ро́зуму недасту́пна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Bedéutung
f -, -en значэ́нне, сэнс
von ~ — зна́чны; уплыво́вы
éiner Sáche ~ béimessen* — надава́ць значэ́нне чаму́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)