Тру́сень ‘трасянка, сумесь сена з саломай’ (ТС, Арх. Вяр.), тру́сенка ‘тс’ (Мат. Гом.). Да трусіць 2 ‘мяшаць, растрасаць’, параўн. natrusiǔ, namešaǔ seno s sołomoǐu (Арх. Вяр.), гл. таксама трасянка 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раство́р​I

м (аднародная сумесь) Lösung f -, -en;

раство́р кухо́ннай со́лі Kóchsalzlösung f;

ва́пнавы раство́р Kálkmörtel m -s, -, Mörtel m;

гі́псавы раство́р éingerührter Gips

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

composite

[kəmˈpɑ:zət]

1.

adj.

1) скла́дзены з ро́зных ча́стак; склада́ны

2) Bot. склада́нацьве́тны

2.

n.

су́месь f.

•

- composite number

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

масці́ка, ‑і, ДМ ‑ціцы, ж.

1. Густая вязкая маса, якая ўжываецца для прыклейвання ізаляцыйных, дэкаратыўных матэрыялаў, насцілу падлогі і інш. Дахавая масціка.

2. Сумесь воску з фарбай для націрання паркетнай падлогі.

3. Смала некаторых дрэў.

[Грэч. mastichē — смала дрэва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verschnítt

m -(e)s

1) адкі́ды, абрэ́зкі (дошак і г.д.)

2) су́месь спіртндх напо́яў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сургу́ч, ‑у, м.

Каляровая сумесь з цвёрдых смол, воску і пад., якая лёгка плавіцца і застывае (выкарыстоўваецца для накладання пячатак, заліўкі бутэлек і пад.). Прынясуць з раёна канверт з сургучнай пячаткай і перад класам зломяць сургуч. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pint [paɪnt] n. пі́нта (0,57 л);

Add two pints of water to the mixture. Дабаўце ў сумесь дзве пінты вады;

half a pint of milk паўпі́нты малака́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ По́тра ’сумесь ячнай саломы і сена’ (Сцяшк. Сл.), лотра, путра ’пацяруха’: ceno перасохла, і багато лотры насыпалосо (Мат. Гом., ТС). Утворана ад пацерці (< по- і г©ерці, гл.), параўн. пацяруха, потруха (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перасло́йка, ‑і, ДМ ‑слойцы; Р мн. ‑слоек; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пераслойваць — пераслаіць і пераслойвацца — пераслаіцца.

2. Злучэнне, сумесь слаёў розных парод, матэрыялаў. Утварэнне пераслойкі.

3. Мяккае рэчыва ў прамежках паміж слаямі дрэва. Пераслойка драўніны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міксту́ра

(лац. mixtura = сумесь)

вадкае лякарства з сумесі некалькіх рэчываў (напр. м. ад кашлю).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)