Verbum

анлайнавы слоўнік

штэ́вень, штаўня, м.

Спец. Асабліва трывалая частка корпуса судна, якой завяршаецца каркас судна на носе і карме.

[Гал. steven.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВАТЭРЛІ́НІЯ

(галанд. water-lijn ад water вада + lijn лінія),

лінія судакранання паверхні вады з корпусам судна, што плавае. Грузавая ватэрлінія супадае са спакойнай паверхняй вады пры поўнай загрузцы судна і адпавядае найбольшай дапушчальнай у эксплуатацыі асадцы; адзначаецца грузавой маркай. Тэарэтычныя ватэрлініі атрымліваюць сячэннем паверхні корпуса судна гарыз. плоскасцямі на чарцяжы. Форма ватэрлініі і велічыня абведзенай ёю плошчы ўплываюць на характарыстыкі ходкасці і астойлівасці судна.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

парахо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Судна з паравым рухавіком.

Плысці на параходзе.

|| прым. парахо́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брыганці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.

Двухмачтавае паруснае судна з прамымі ветразямі на насавой і косымі на кармавой мачтах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ватэрлі́нія, -і, мн. -і, -ній, ж. (спец.).

Лінія на борце, да якой судна апускаецца ў ваду пры нармальнай асадцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́лак, -у, м.

Участак паміж дзвюма суднаходнымі рэкамі, цераз які ў даўнія часы перацягвалі волакам судна для працягу шляху.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карма́, -ы́, мн. -ы́, -о́ў, ж.

Задняя частка судна, процілеглая носу.

К. карабля.

|| прым. кармавы́, -а́я, -о́е.

Кармавое вясло.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кінгсто́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Клапан, што закрывае адтуліну ў падводнай частцы судна.

|| прым. кінгсто́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лаг, ‑а, м.

Спец.

1. Прыбор для вымярэння хуткасці руху судна або пройдзенай ім адлегласці.

2. Борт судна.

[Гал. log.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіль,

частка судна.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)