шасце́нне, ‑я, н.

Абл. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шасцець, а таксама гукі гэтага дзеяння. Свісту не чуваць, а толькі ціхае, амаль нячутнае шасценне ў перапынку паміж выбухамі. Навуменка. Пераможнаю радасцю гучаць жалезныя колы вагонаў, і гэтае гучанне падхоплівае зарэччы, чарот, ператвараючы яго ў цэлую мяцеліцу адрывістага смеху-шасцення. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчабята́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. шчабятаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. З вясёлым шчабятаннем залятала сюды пара ластавачак, аблюбаваўшых сабе месца для гняздзечка, і парушала гэтую маўклівасць сялянскага зацішку. Колас. Нідзе не чуваць было ні музыкі, ні спеваў, ні вясёлага шчабятання дзяцей, ні юнацкага смеху. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hálb tot

1.

a паўмёртвы, ледзь жывы́

2.adv да паўсме́рці

sich ~ láchen — паміра́ць са сме́ху

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

volley​1 [ˈvɒli] n.

1. sport уда́р па мячы́ на ляту́

2. залп;

fire a volley даць залп

3. пато́к, град (папрокаў, пытанняў і да т.п.);

volleys of laughter вы́бухі сме́ху

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рагата́ць, ‑гачу, ‑гочаш, ‑гоча; заг. рагачы; незак.

1. Гучна, нястрымана смяяцца. — Га-га-га! — не ў сілах стрымацца ад смеху, рагатаў на ўвесь голас Ціт Сямёнавіч Дрозд. Краўчанка. Тата казытаўся вусамі і рагатаў, падкідаючы Даніна на руках... Брыль.

2. Абл. Іржаць (пра коней). А ў хляве рагоча конік, мой пястун! Гурло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ферт, ‑а, М ‑рце, м.

1. Устарэлая назва літары «ф».

2. Разм. Франтаваты, фарсісты, самаздаволены чалавек. — Як табе падабаецца гэты ферт? — запытаў Сяргей, калі мы адышлі далей. Чарнышэвіч. У яго [Бабейкі] быў такі дзелавіты выгляд, што Ваўчок ажно пырснуў са смеху: «Ах ты які ферт выгладжаны!» Хадкевіч.

•••

Хадзіць (глядзець) фертам гл. хадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пы́рхаць I несов. порха́ть;

пту́шка ~хае — пти́чка порха́ет

пы́рхаць II несов., прям., перен. фы́ркать;

ко́ні ~хаюць — ло́шади фы́ркают;

п. ад сме́ху — фы́ркать от сме́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

salvo [ˈsælvəʊ] n. (pl. salvos or salvoes)

1. залп, салю́т;

a salvo of twenty guns залп з дваццаці́ гарма́т

2. вы́бух (крыку, смеху і да т.п.);

a salvo of applause вы́бух апладысме́нтаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зайсці́ся сов.

1. умере́ть;

з. з го́ладу — умере́ть с го́лоду;

2. (ад чаго, з чаго) закати́ться (чем), зайти́сь (от чего, чем);

з. ад пла́чу — закати́ться пла́чем;

3. (от холода) зайти́сь;

па́льцы зайшлі́ся ад хо́ладу — па́льцы зашли́сь от хо́лода;

◊ з. ад кры́ку — изойти́ кри́ком;

з. са (ад) сме́ху (з ро́гату) — покати́ться (умере́ть) со́ смеху

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захліпа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да захліпнуцца.

2. Сутаргава задыхацца пры моцным смеху, плачы, хуткай гаворцы і пад. Аксана захліпалася ад нястрымнага рогату. Пянкрат. — Нявестачка, родненькая мая.. Як я рады, — аж захліпаецца словамі бацька і цалуе.. Іру. Сабаленка. // перан. Утвараць частыя пералівістыя гукі; залівацца, захлёбвацца. На вечарынцы захліпаўся гармонік. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)