klárkommen

* аддз.

mit éiner Sáche ~ — разм. ско́нчыць яку́ю-н. спра́ву

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sélbstmord

m -(e)s, -e самагу́бства

~ begéhen* — ско́нчыць жыццё самагу́бствам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

намага́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. з інф. Старацца што-н. зрабіць.

Н. скончыць работу ў тэрмін.

2. Настойваць на чым-н.

Н. здзейсніць задуму.

|| наз. намага́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакары́ць, ‑кару, ‑корыш, ‑корыць; зак., што.

Скончыць карыць. Дакарыць жэрддзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасні́ць, ‑сню, ‑сніш, ‑сніць; зак., што.

Скончыць сніць. Дасніць сон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адшы́цца, ‑шыюся, ‑шыешся, ‑шыецца; зак.

Разм. Скончыць шыць, пакінуць шыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасла́ць​II (скончыць слаць) zu Énde áusbreiten [légen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перашко́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.

З’явіцца перашкодай для каго-, чаго-н., не даць магчымасці здзейсніць што-н.

Вайна перашкодзіла скончыць інстытут.

Яму перашкодзілі працаваць.

|| незак. перашкаджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дачыта́ць, -та́ю, -та́еш, -та́е; -та́ны; зак., што.

1. Скончыць чытанне чаго-н.

Д. раман.

2. Прачытаць да якога-н. месца.

Д. кнігу да другога раздзела.

|| незак. дачы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дапа́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

1. Скончыць парыцца (у 1 знач.); сварыцца. Бульба дапарылася.

2. Скончыць парыцца (у 3 знач.); папарыцца (у лазні).

3. Доўга парачыся (у лазні), дайсці да непрыемных вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)