1. Радавы ваеннаслужачы сухапутнага войска, а таксама ваеннаслужачы наогул.
С. музычнага ўзвода.
2.перан. Ваенны чалавек, воін.
Мой тата — стары с.
С. рэвалюцыі (той, хто прысвяціў сваё жыццё справе рэвалюцыі; высок.).
○
Лясныя салдаты — партызаны.
|| памянш.салда́цік, -а, мн. -і, -аў, м.
Скакаць у ваду салдацікам (прысл.; стоячы, у стаячым становішчы). Алавяны с. (дзіцячая цацка — фігурка салдата).
|| прым.салда́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ля́таць, лята́ць ’лётаць’, ’хутка хадзіць’, ’скакаць (пра вавёрку)’ (Сл. ПЗБ). Да лётаць (гл.). Форма з націскным ля‑ пад уплывам польск.latać ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Стры́балкі ‘тонкія ногі’ (стаўб., З нар. сл.). Параўн. рус.дан.стри́балка ‘гульня, вяровачка для скакання’. Вытворнае ад стрыба́ць ‘скакаць’, гл. наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Паскок ’хуткі бег сабакі’ (Інстр. II), ’скачок на месцы’ (ТСБМ). Да па‑ і скака́ць (гл.). Параўн. польск.poskocz ’назва сабакі’, poskok ’падскок, скокі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Праско́к ’кадык’ (рас., Шатал.), проско́к ’грыжа’ (ганц., Сл. ПЗБ). Зваротны нульсуфіксальны дэрыват ад праскочыць, праскокваць < скакаць (гл.), г. зн. рухацца (пры глытанні, націсканні).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
салда́цік, ‑а, м.
1.Памянш.-ласк.да салдат. Бабулька, відаць, мела добрае сэрца, пашкадавала салдацікаў: з цыбуляй вынесла і па агурку, і па кубку малака.Машара.
2. Дзіцячая цацка ў выглядзе салдата. Алавяны салдацік.
3.узнач.прысл.салда́цікам. У стаячым становішчы, стоячы. Скакаць у ваду салдацікам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трапа́к, ‑а, м.
1. Рускі народны танец у хуткім тэмпе з моцным прытупваннем, а таксама музыка да гэтага танца. [Захар Зынга] іграў, пасля перадаў гармон[ь] другому, а сам узяўся ў бокі і пачаў скакаць трапака.Чорны.
2. Музычны твор, напісаны ў форме гэтага танца. Трапак Чайкоўскага. Трапак Рубінштэйна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
vault
I[vɔlt]1.
n.
1) скляпе́ньне n.
2) падва́л, скле́п -у m.
3) схо́вішча n. (кашто́ўнасьцяў), ска́рбніца
4) пахава́льны склеп, грабні́ца f.
2.
v.t.
пакрыва́ць скляпе́ньнем
•
- vault of heaven
II[vɔlt]1.
v.i.
1) скака́ць, пераско́кваць з упо́рам
2) скака́ць; падско́кваць
2.
n.
скачо́к з упо́рам або́ з шасто́м
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Наўска́ч ’галопам, скачкамі, вельмі хутка’ (Нас., Гарэц., Яруш., Янк. 1, Бяльк., ТСБМ), на́ўскачы, на́ўскачак, на́ўскачкі ’тс’ (Ян.), на́ўскачка ’тс’ (Гарэц., Янк. БП). Ад ускач, гл. скакаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скача́г ‘малы язь’ (ТС). Паводле Усачовай (Слав. ихт. терм., 73), да скакаць (гл.), бо можа выскокваць з вады, параўн. рус.лету́н ‘дробны лешч’; суф. ‑аг < ‑ак?