стаме́ска, ‑і, ДМ ‑сцы; Р мн. ‑сак; ж.

Сталярская прылада з пляскатым тонкім долатам рознай шырыні для выбірання пазоў, гнёздаў у дрэве, дошках.

[Ням. Stemmeisen.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Са́ква ’кавалерыйская сумка для аўса і прадуктаў’ (ТСБМ). Ужо ст.-бел. саква ’торба’, 1616 г., запазычанне з ст.-польск. sakwa; Булыка, Лекс. запазыч., 103. Далей гл. сак 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Саке́лка ’торба’ (Кос.), сʼакʼелка ’аброчная торба’ (віц., ДАБМ, камент., 825). Запазычанне з польск. sakiewka ’мяшочак, торба’, якое з’яўляецца памяншальным да sakwa ’тс’; Брукнер, 479. Гл. сак 2, саква.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

белару́сы, ‑аў; адз. беларус, ‑а, м.; беларуска, ‑і, ДМ ‑цы; мн. беларускі, ‑сак; ж.

Адзін з усходнеславянскіх народаў, які складае асноўнае насельніцтва Беларускай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́трускі, ‑сак; адз. няма.

Тое, што вытрушана з чаго‑н.; рэшткі. З казённае махоркі Ужо вытрускі адны. І душыць смуткам горкім Душу ўспамін вайны... Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́ніска, ‑і, ДМ ‑нісцы; Р мн. ‑сак; ж.

Сарочка з кароткімі рукавамі, звычайна трыкатажная. [Рамір] быў у бэзавай тэнісцы, якая прыгожа аблягала цела гімнаста. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надпі́ска ж., в разн. знач. надпи́ска;

н. адрасо́ў — надпи́ска адресо́в;

у ру́капісе шмат ~сак — в ру́кописи мно́го надпи́сок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

гусь, -і, мн. гу́сі, -е́й, ж.

Дзікая і свойская вадаплаўная птушка з доўгай шыяй.

Як з гусі вада (таксама перан.: нічога не дзейнічае).

|| памянш.-ласк. гу́ска, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.

|| прым. гусі́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

со́ска, -і, ДМ со́сцы, мн. -і, -сак, ж.

1. Полы гумавы наканечнік у выглядзе саска, праз які дзіця ссе з бутэлькі малако; пустышка.

|| памянш. со́сачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. со́сачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

інду́сы, ‑аў; адз. індус, ‑а, м.; індуска, ‑і, ДМ ‑дусцы; мн. індускі, ‑сак; ж.

1. Паслядоўнікі індуізму.

2. Устарэлая назва ўсяго карэннага насельніцтва Індыі; індыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)