pale​1 [peɪl] n.

1. кол

2. мяжа́

♦

beyond the pale па-за ме́жамі (прыстойнасці)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

erschállen

* vi (s) (па)чу́цца, (за)гуча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verfémen

vt гіст. аб’яўля́ць па-за зако́нам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пабе́гчы сов.

1. в разн. знач. побежа́ть;

хлапчукі́ ~глі па ву́ліцы — мальчи́шки побежа́ли по у́лице;

~глі ручаі́ — побежа́ли ручьи́;

па вадзе́ ~глі кругі́ — по воде́ побежа́ли круги́;

2. (па каго, што) побежа́ть (за кем, чем);

п. па кні́гу — побежа́ть за кни́гой;

3. (удалиться) убежа́ть;

п. ў лес — убежа́ть в лес;

4. (вскипеть, перелиться через край) уйти́, убежа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праскры́пцыя

(лац. proscriptio = аб’ява)

публічнае асуджэнне палітычных праціўнікаў у Стараж. Рыме з абвяшчэннем іх па-за законам, а таксама спіс асоб, абвешчаных па-за законам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

outlaw

[ˈaʊtlɔ]

1.

n.

1) чалаве́к па-за зако́нам; выгна́ньнік -а m., выгна́ньніца f.; уцяка́ч уцекача́ m.

2) разбо́йнік -а m.

2.

v.

1) абвяшча́ць каго́ па-за зако́нам

2) рабі́ць або́ абвяшча́ць што нелега́льным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пахадзі́ць, -хаджу́, -хо́дзіш, -хо́дзіць; зак.

Хадзіць (у 1 [гл. ісці ў 1 знач.], 2—6 знач.) некаторы час.

П. па лесе.

П. у новай сукенцы.

П. у кіраўніках.

П. за хворым дзіцем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наёмны, -ая, -ае.

1. Які працуе па найме або які выконваецца наёмнай сілай.

Н. рабочы.

Наёмная праца.

2. Які здаецца ў наём за пэўную плату.

Наёмная кватэра.

3. Падкуплены, прадажны.

Н. забойца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́рка², прысл.

1. Непрыемна, едка па смаку.

2. Пра адчуванне горкага смаку.

Ад зёлак стала г. ў роце.

3. у знач. выкл. го́рка! Вокліч за вясельным сталом, якім просяць маладых пацалавацца (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разматлашы́ць, -лашу́, -ло́шыш, -ло́шыць; -ло́шаны; зак., што (разм.).

1. Падраць на шматкі; разнесці па частках, на часткі.

За адзін сезон разматлашыў касцюм.

Р. склад.

2. Давесці да бязладнага стану; зрабіць раскудлачаным, растрапаным.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)