Risu corruere
Падаць ад смеху.
Падать от смеха.
бел. Пакаціцца ад смеху. Качацца ад смеху. Жываты ад смеху надарваць.
рус. Покатываться со смеху. Животики надорвать.
фр. Rire à ventre déboutonne (Надорвать живот от смеха).
англ. Laugh oneself into fits (Досмеяться до припадка).
нем. In Gelächter ausbrechen (Разразиться смехом).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
собра́ть сов., в разн. знач. сабра́ць, мног. пазбіра́ць; (подать на стол — ещё) прыгатава́ць, пада́ць; см. собира́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
во́прамеццю, прысл.
Разм. Імгненна, стрымгалоў. Праімчацца вопрамеццю. □ Раптам самалёт з непамернай вышыні вопрамеццю пачаў падаць на зямлю. Чарот. Вопрамеццю .. [Яўген] кінуўся на вуліцу, і яму стала страшна. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ту́мблер ‘механічны пераключальнік’ (ТСБМ). З англ. tumbler ‘тс’ < ‘перакульнік’, ‘акрабат’, ‘голуб-вяртун’, якое з tumble ‘падаць спатыкаючыся’, ‘перакульвацца, куляцца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Выпада́ць (БРС, Нас., КЭС, лаг.; Гарэц., Яруш.). Гл. падаць. У значэнні ’адбывацца, здарацца’ семантычнае запазычанне з польск. (параўн. wypadać ’тс’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
змо́га ж.
1. (сила) мочь;
што ёсць ~гі — что есть мо́чи;
2. изнеможе́ние ср.;
па́даць ад ~гі — па́дать от изнеможе́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
cascade
[kæˈskeɪd]
1.
n.
малы́ вадаспа́д; каска́д -у m.
2.
v.i.
па́даць, спада́ць каска́дам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
заве́дамы, ‑ая, ‑ае.
Наперад добра вядомы; несумненны. Мікола мог гаварыць заведамую няпраўду або неймаверную лухту, але ўмеў падаць яе так пераканальна.., што ўсім хацелася верыць у яе. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
імглі́ць, ‑ліць; незак.
Ісці, падаць вельмі дробнымі частымі каплямі (пра дождж); імжэць. Дробны дожджык бесперастанку, Як скрозь сіта, ўсё імгліць. Колас. / у безас. ужыв. На дварэ пачало імгліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ля́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Разм.
1. З шумам падаць на што‑н., ударацца аб што‑н. Ляпацца аб лёд.
2. Пырскацца, кідацца чым‑н. ліпкім. Ляпацца граззю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)