бу́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Утвараць глухі адрывісты гук.

Усю ноч бухаюць гарматы.

2. З сілай стукаць, удараць, падаць.

Б. у дзверы.

Б. аб зямлю.

|| зак. і аднакр. бу́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| звар. бу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. бу́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напралёт прысл.:

усю́ ноч напралёт die gánze Nacht hindúrch;

уве́сь дзень напралёт den gánzen Tag über

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bezksiężycowy

bezksiężycow|y

бязмесячны, безмесяцовы;

~a noc — бязмесячная (безмесяцовая) ноч

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пратры́зніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.

Трызніць некаторы час. Пратрызніць усю ноч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накцю́рн

(фр. nocturne = начны)

1) невялікі музычны твор лірычнага характару;

2) мастацкі твор, у якім апяваецца ноч, начны настрой.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

падвалі́ць, -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены; зак.

1. што і чаго. Падсыпаць вялікую колькасць чаго-н.

П. воз пяску пад прызбу.

2. безас., каго-чаго. Прыбавіцца яшчэ, у дадатак да таго, што ёсць (разм.).

Народу падваліла.

За ноч падваліла снегу.

|| незак. падва́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кураса́дня ’перакладзіна ў куратніку, на якую куры садзяцца на ноч; седала’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., Шат., Яўс., Жыв. сл., Гарэц.). Да кура (гл.) і садзіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Сунажа́ць, суножа́ць ’світаць; цямнець’ (ТС). Няясна. Да *суно́зіць, параўн. суноза (гл.), г. зн. ’злучаць (ноч і дзень)’? Аб сумяшчэнні значэнняў ’світаць’ і ’цямнець’ параўн. сутонне, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пропляса́ть сов., в разн. знач. праскака́ць; (протанцевать) пратанцава́ць;

пропляса́ть всю ночь праскака́ць (пратанцава́ць) усю́ ноч.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

верабі́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вераб’я. Вераб’інае гняздо. Вераб’іная чарада.

2. у знач. наз. вераб’і́ныя, ‑ых. Атрад птушак, да якога адносяцца вераб’і, ластаўкі, дразды, пеначкі і пад.

•••

Вераб’іная ноч гл. ноч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)