world-beater [ˈwɜ:ldˌbi:tə] n.
1. чэмпіён све́ту
2. арты́ст, музыка́нт і да т.п. сусве́тнага значэ́ння
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
музы́ка м. высок. (музыкант) Músiker m -s, -, Musikánt m -en, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
бараба́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто адбівае такт на барабане пры маршыроўцы; музыкант, які іграе на барабане.
Юны б.
|| ж. бараба́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. бараба́ншчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Му́зыка ’галіна мастацтва’, ’твор або сукупнасць музычных твораў’, ’выкананне і гучанне музычных твораў на інструментах’, ’музычны інструмент’, драг. ’танцы’ (ТСБМ, Гарэц., Яруш., Бяльк., Лучыц-Федарэц), музы́ка ’музыкант’, ’скамарох’ (ТСБМ, Нас., Мядзв., Гарэц., Яруш., Касп., Шат., Бяльк.; Нік. Очерки, 2; Мат. Гом., Сл. ПЗБ, ТС), ст.-бел. музыка, музика, музыкъ ’музыка’ (1565 г.) запазычана са ст.-польск. muzyk ’тс’, muzyka ’музычны інструмент’, якія з лац. mūsicus ’музычны; музыкант; паэт’, mūsica ’мастацтва Муз’, ’музыка, музычнае мастацтва’ < ст.-грэч. μουσικός ’які належыць Музам’, ’музыкант’, ’мастацкі, паэтычны, адукаваны’ (Булыка, Лекс. запазыч., 159 і 161). У ст.-рус. мове лексема мусикия, мусикиа ’музыка’, ’спевы’, ’музычны інструмент’, ’музыкант-жанчына’ з XII ст. (Фасмер, 3, 6). Гл. таксама Краўчук (Праблемы філал., 60), Маргаран (ЭИРЯ, 4, 1968, 90–94).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
інструменталі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Музыкант, які іграе на якім‑н. музычным інструменце. Калектыў спевакоў і інструменталістай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інструменталі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
Музыкант, які іграе на якім-н. музычным інструменце.
Ансамбль інструменталістаў.
|| ж. інструменталі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. інструменталі́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аркестра́нт
(ад аркестр)
музыкант аркестра.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
muzyk
м.
1. музыкант, музыка;
2. кампазітар
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Скрабін А. (якуцкі музыкант) 11/538
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
principal1 [ˈprɪnsəpl] n.
1. BrE рэ́ктар; дырэ́ктар (каледжа, школы)
2. капіта́л
3. вяду́чы акцёр або́ музыка́нт
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)