музыка́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Артыст, наогул чалавек, які грае на якім-н. музычным інструменце.

|| ж. музыка́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (разм.).

|| прым. музыка́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

музыка́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. музыка́нт музыка́нты
Р. музыка́нта музыка́нтаў
Д. музыка́нту музыка́нтам
В. музыка́нта музыка́нтаў
Т. музыка́нтам музыка́нтамі
М. музыка́нце музыка́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

музыка́нт м. музыка́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

музыка́нт музыка́нт, -та м., разг. музы́ка, -кі м.;

выдаю́щийся музыка́нт выда́тны музыка́нт (музы́ка);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

музыка́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто іграе на якім‑н. музычным інструменце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Музыка́нт ’той, хто іграе на музычным інструменце’ (ТСБМ, Яруш., Сл. ПЗБ), (перан.) ’насякомае’ (Бес.), ст.-бел. музыкант ’тс’ запазычана са ст.-польск. muzykant ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 160), якое з с.-лац. musicans, ‑cantis ’які музіцыруе’ (Варш. сл., 2, 1080).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

музыкант / у аркестры: аркестрант; музыка (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

ка́мер-музыка́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ка́мер-музыка́нт ка́мер-музыка́нты
Р. ка́мер-музыка́нта ка́мер-музыка́нтаў
Д. ка́мер-музыка́нту ка́мер-музыка́нтам
В. ка́мер-музыка́нта ка́мер-музыка́нтаў
Т. ка́мер-музыка́нтам ка́мер-музыка́нтамі
М. ка́мер-музыка́нце ка́мер-музыка́нтах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

поп-музыка́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. поп-музыка́нт поп-музыка́нты
Р. поп-музыка́нта поп-музыка́нтаў
Д. поп-музыка́нту поп-музыка́нтам
В. поп-музыка́нта поп-музыка́нтаў
Т. поп-музыка́нтам поп-музыка́нтамі
М. поп-музыка́нце поп-музыка́нтах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рок-музыка́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рок-музыка́нт рок-музыка́нты
Р. рок-музыка́нта рок-музыка́нтаў
Д. рок-музыка́нту рок-музыка́нтам
В. рок-музыка́нта рок-музыка́нтаў
Т. рок-музыка́нтам рок-музыка́нтамі
М. рок-музыка́нце рок-музыка́нтах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)