1. Стаць нячутным, заціхнуць. Нейкі камяк зацяў горла, і крык заглух.Хадкевіч.Заглухла цяжкіх бомб выццё.Прануза.// Перастаць працаваць, дзейнічаць (пра матор, рухавік, кулямёт і пад.). Калі матор чмыхнуў і заглух, Каліта высунуўся з люка.Паслядовіч.
2. Стаць занядбаным, закінутым. Сад заглух. Сядзіба заглухла.//перан. Спыніць развіццё, зачахнуць. — Заглухнеш ты тут, звянеш без часу.Хадкевіч.
3.перан. Загаснуць, прытупіцца, забыцца (пра пачуцці, думкі і пад.). А памяць аб Раманчыку так і заглухла, і толькі я цяпер успамінаю яго.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ancillary
[ˈænsəleri]
adj.
1) падпара́дкаваны; зале́жны
2) дапамо́жны; запасны́
an ancillary engine in the boat — запасны́мато́р у ло́дцы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
непрадукцы́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які трапіцца дарам, без карысці, не дае патрэбных вынікаў. Непрадукцыйныя расходы. Непрадукцыйная праца. □ Матор перастаў кашляць дымам, а колы спынілі дарэмнае і непрадукцыйнае вярчэнне.Нядзведскі.
2. Які не дае прыбытку, нерэнтабельны. Непрадукцыйная гаспадарка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zgasić
зак.
1. пагасіць;
zgasić światło — пагасіць святло;
2. (радыё, матор) выключыць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
нягу́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Ціхі, слаба чутны. Пачуецца нягучны голас, — пачуецца і сціхне.Багдановіч.[Машына] бегла хутка — матор аднастайна цягнуў сваю нягучную песню.Грамовіч.
2. Які не мае належнага гучання; невыразны. Канстанцін Міхайлавіч паказвае недакладныя выразы, нягучныя радкі.Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перагру́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Рмн. ‑зак; ж.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. перагружаць — перагрузіць і перагружацца — перагрузіцца.
2.Станпаводледзеясл. перагружацца — перагрузіцца (у 2 знач.). Перагрузка даклада цытатамі. □ Ад раптоўнай перагрузкі матор зноў заглух.Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
engine
[ˈendʒɪn]
n.
1) рухаві́к -а́m., мато́р -а m.
2) параво́з -а, лакаматы́ў -ва m.
3) машы́на, прыла́да f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
нату́га, ‑і, ДМ ‑тузе, ж.
Празмернае напружанне сіл. Конь з натугай вырываў ногі з чорнай твані.Лобан.Бурмакоў націснуў плячом, чырванеючы ад натугі. Накрыўка раптам адскочыла, адкрываючы выхад.Шыцік./ Пра машыны, механізмы. Зазвінеў матор ад вялікай натугі.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заглу́хнуцьсов., в разн. знач. загло́хнуть;
кро́кі ~хлі — шаги́ загло́хли;
сад заглу́х — сад загло́х;
вёска ~хла — дере́вня загло́хла;
мато́р заглу́х — мото́р загло́х
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)