пля́мкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які лёгка пляміцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рані́мы, ‑ая, ‑ае.

Якому лёгка прычыніць душэўны боль, пакуты; уражлівы. Гады і нягоды сагнулі старэчую спіну, але душа маці засталася простай, чулай, лёгка ранімай. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cranky [ˈkræŋki] adj. BrE, infml

1. дзівакава́ты, эксцэнтры́чны

2. капры́зны, лёгка раздражня́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

празры́сты, -ая, -ае.

1. Які прасвечваецца, прапускае праз сябе святло.

Празрыстая вадкасць.

Празрыстая тканіна (вельмі тонкая).

2. перан. Яўны, які лёгка зразумець.

П. намёк.

Празрыста (прысл.) падказаць.

|| наз. празры́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамакну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні; зак., што.

Высушыць (напісанае чарнілам) спецыяльнай мяккай паперай, якая лёгка ўбірае ў сябе вільгаць.

|| незак. прамака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прамака́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пстрыку́ха, -і, ДМ -ку́се, мн. -і, -ку́х, ж. (разм.).

1. Пра жанчыну, якая чым-н. незадаволена і злуецца, фыркае.

2. перан. Пра рухавую, вясёлую асобу, якая лёгка пырхае, нібы страказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вогненебяспе́чны, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка загараецца. Вогненебяспечныя матэрыялы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абва́лісты, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка абвальваецца. Абвалісты бераг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няпла́ўкі, ‑ая, ‑ае.

Няздольны (лёгка) плавіцца. Няплаўкія металы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улю́блівасць, ‑і, ж.

Схільнасць лёгка і часта ўлюбляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)