shadow​2 [ˈʃædəʊ] v.

1. кіда́ць цень, зацямня́ць

2. высо́чваць, хадзі́ць па пя́тах;

He was shadowed by the police. Паліцыя ішла па ягоных слядах.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пуля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.

Разм. Страляць; кідаць чым‑н. у каго‑, што‑н. — А скажы мне, хлопча: у які бок [стрэльба] пуляе? У зайца ці ў таго, хто па зайцу?.. Ракітны. — Бог з ёй, з такой Амерыкай, калі ў цябе пуляюць тут ні за што ні пра што. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́дацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

1. гл. кінуцца.

2. чым. Кідаць у каго-, што-н. або адзін у аднаго.

К. снежкамі.

3. перан., кім-чым. Нядбайна адносіцца да каго-, чаго-н., не шанаваць каго-, што-н. (разм.).

К. добрымі працаўнікамі.

Нельга к. грашамі.

4. Жыць у пастаянных клопатах, у горы, бедна; гадавацца без належнага догляду (разм.).

Цэлае лета кідаецца селянін: то ў полі, то на гаспадарцы.

Так і кідаецца бедная сірата без бацькоў.

◊

Асою ў вочы кідацца (разм., неадабр.) — быць вельмі назойлівым.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

toss​2 [tɒs] v.

1. кі́даць, падкіда́ць, падкі́дваць;

toss a pancake перавярну́ць ала́дку, падкі́нуўшы яе́;

toss a challenge to smb. кі́даць каму́-н. вы́клік

2. ускіда́ць, ускі́дваць (галаву)

3. шавялі́цца; кі́дацца (у сне)

♦

toss and lose кі́нуць жэ́рабя і прайгра́ць

toss about [ˌtɒsəˈbaʊt] phr. v. кі́дацца, варо́чацца (з боку на бок)

toss aside [ˌtɒsəˈsaɪd] phr. v. адкіда́ць, адкі́дваць

toss away [ˌtɒsəˈweɪ] phr. v. =

toss asidetoss off [ˌtɒsˈɒf] phr. v.

1. выпіва́ць за́лпам

2. рабі́ць што-н. спе́хам

toss up [ˌtɒsˈʌp] phr. v.

1. падкіда́ць, падкі́дваць

2. кі́даць жэ́рабя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ашу́рак, ашу́ркі ’старыя, нягодныя рэчы’ (Бяльк.), рус. смал. ошурки ’рвань, анучы’, ошурок ’засохлы кусок хлеба’. Ад шураць ’кідаць, шпурляць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Варсану́ць ’піхнуць, штурхануць’ (Янк. II, Бяльк., Арх. ГУ), варса́нуць ’штурхануць’ (Арх. ГУ). Бясспрэчна, адносіцца да варс́аць ’калоць, кідаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мітынгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак.

Разм.

1. Удзельнічаць у мітынгу, мітынгах, праводзіць мітынг. [Пан Антось:] — Парабкі ж, і тыя ўжо мітынгаваць пачалі — усе за даўгінаўцаў гарою стаяць. Бажко.

2. перан. Весці беззмястоўную, пустую размову. [Багуцкі:] — Я не люблю кідаць слоў на вецер. Раз сказаў — паставім, значыцца кропка. А мітынгаваць я не люблю. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пашыбе́нь ’ухабістая дарога’ (вілен., Яшк.). Да па‑ (< прасл. po‑) і шыбаць ’кідаць, шпурляць’ (гл.). Аб Суфіксе ‑ень гл. Сцяцко, Афікс. наз., 39.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скі́нуць ‘зваліць, саштурхнуць уніз’, ‘зняць, распрануць’, ‘заўчасна нарадзіць’, ‘зняць з пасады’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Сл. ПЗБ, ТС, Ян.). Гл. кінуць, кідаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

challenge​2 [ˈtʃæləndʒ] v.

1. выкліка́ць (на спаборніцтва); кі́даць вы́клік

2. аклі́кнуць, затрыма́ць (каб праверыць пропуск)

3. сумнява́цца; аспрэ́чваць

4. патрабава́ць (увагі)

5. law аспрэ́чваць прыся́жных

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)