паддо́н, ‑а, м.

1. Падстаўка пад дно.

2. Спец. Скрыня, клетка без века, накрыўкі для перавозкі, пад’ёму якіх‑н. матэрыялаў. Паддон з цэглай. □ [Іван] ездзіў па рэйках на сваім кране ўзад і ўперад, падымаў паддоны з растворам. Грахоўскі.

3. Днішча якой‑н. прылады, машыны, у якім змяшчаецца або адкуль сцякае вада, масла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манацыці́н

(ад гр. manos = рэдкі, няшчыльны + kytos = клетка)

антыкаразійнае рэчыва, якое ўяўляе сабой сумесь ваўнянага тлушчу з камфорным алеем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

kojec

м.

1. клетка для свойскай птушкі;

2. куратнік;

3. стойла; праварына;

4. хадункі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

грудны́ Brust-;

грудна́я кле́тка анат, Brústkorb m -(e)s, -körbe, Brústkasten m -s, -;

грудны́ го́лас tíefe Stímme;

грудно́е дзіця́ Säugling m -s, -e, Baby [´be:bi:] n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ле́свічны Tréppen-; Léiter-;

ле́свічная кле́тка Tréppenhaus n -es, -häuser;

ле́свічная ступе́нька Tréppenstufe f -, -n;

ле́свічная пляцо́ўка Tréppenabsatz m -es, -sätze;

ле́свічны марш Tréppenlauf m -(e)s, -läufe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гетэразіго́та

(ад гетэра- + зігота)

клетка або арганізм, якія маюць у спадчынным наборы розныя формы таго ці іншага гена (параўн. гомазігота).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зіго́та

(гр. zygotos = злучаны)

клетка, якая ўтвараецца ў выніку зліцця дзвюх палавых клетак (гамет) у працэсе апладнення жывёл і раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Zwínger

m -s, -

1) астро́г

2) кле́тка (для звяроў)

3) Цві́нгер (гіст. помнік у Дрэздэне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Бало́нка 1 ’прамавугольная клетка на матэрыі’ (Касп.), ’кратачка, квадрацік’ (Бяльк.: буду ў балонкі ткаць). Метафарычнае ўжыванне слова бало́нка ’(прамавугольнае) шкло ў акне’ (гл. бало́на 1).

Бало́нка 2 ’парода сабак’. Рус. боло́нка, укр. боло́нка. Новае запазычанне з зах.-еўрап. моў: ням. Bologneser Hündlein, франц. bolonais ’балонскі з Балоньі’. Фасмер, 1, 189; Шанскі, 1, Б, 157. Бел. і ўкр. словы з рус. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цэлафа́н

(англ. cellophane, ад лац. cellula = клетка + гр. phanos = светлы)

тонкая празрыстая плёнка з цэлюлозы, якая выкарыстоўваецца для ўпакоўкі, а таксама ў паліграфіі, агародніцтве і некаторых іншых вытворчасцях.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)