Кы́чма ’бязрогая або з кароткімі рагамі карова’ (Клім.). Да *кык‑ьма < прасл. kyką. Параўн. чэш. kikaty ’тупы’. Гл. кіч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лаба́нькакарова без рагоў’ (З нар. сл.), рэгіянальнае ўтварэнне з памяншальна-ласкальным суф. ‑сінька. Да ла‑ !!!ĆIH2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лабу́ша ’бязрогая карова’ (Сцяшк.). Да лобі, лабаты (гл.). Утворана пры дапамозе экспрэсіўна^ суф. ‑уш‑а (Сцяцко, Афікс. наз., 125, 182).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мум ’глухое бурчанне’, ’бурчанне мядзведзя’ (паўн.-усх., КЭС). Гукапераймальнае. Параўн. аналагічнае літ. mū́mauti ’раўці з перапынкамі, бляяць’, mū̃mėкарова’ (дзіцяч.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цёлка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Маладая карова, якая яшчэ не цялілася; цялушка. Прыкрыў цянёк сваім крылом Кароў паважных, цёлак тлустых. Панчанка. — На гэтай ферме каля двухсот дойных кароў, — працягваў .. [Яўген], — ды цёлкі і сёлетнія цяляты. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spotted

[ˈspɑ:təd]

adj.

1) папля́млены

2) пярэ́сты, пля́місты

a spotted cow — пярэ́стая каро́ва

3) запля́млены, зга́ньблены, абнясла́ўлены

a spotted reputation — запля́мленая рэпута́цыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

хрыбці́на, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і хрыбет. То тая, то другая карова жалобна мычала, трасучыся лахматаю хрыбцінаю ад с[цю]жы над аржаною саломаю. Гарэцкі. Далёка ўнізе шырока раскінулася даліна, за ёй у бледна-сіняватай смузе млелі хрыбціны суседніх гор. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра́жны (о растворе) бра́жный;

в других случаях переводится описательно: ~ная бо́чка бо́чка для барды́ (бра́жки);

~ная каро́ва — коро́ва, кото́рую ко́рмят бардо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лыс1, лысь ’ліс’ (Клім., Дразд.), лысу́к, лысю́к ’маленькае лісянё’ (Дразд.). Да ліс (гл.). Аб другасным ацвярдзенні л‑ гл. Карскі (1, 316–317).

Лыс2 ’назва быка з лысінай на галаве’ (КЭС, лаг.), лы́сакарова з белым ілбом’ (Клім.), параўн. в.-луж. łysa ’назва лысай каровы’, чэш. lysaкарова з белай лысінай’, славац. lyska, славен. lisa ’белая лысіна ў жывёлы’. Да прасл. lysъ > лы́сы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рабы́

1. (ад воспы) pckennarbig, bltternarbig;

2. разм (стракаты, пярэсты) bunt; schckig; gefleckt (плямісты);

раба́я каро́ва schckige [geschckte] Kuh;

або́е рабо́е ≅ gliche Brüder, gliche Kppen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)