полка назоўнік | жаночы род
-
Кавалак тканіны ва ўсю першапачатковую шырыню.
-
Лаўка ў вагоне для сядзення ці ляжання.
|| прыметнік: полачны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
brickbat
[ˈbrɪkbæt]n.
1) кава́лак цэ́глы
2) Figur. абра́за f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wyszarpany
вырваны;
wyszarpany kawał — вырваны кавалак
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
штуф, ‑а, м.
У геалогіі — кавалак мінералу, руды, узяты ў якасці ўзору.
[Ням. Stufe.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адлама́ць сов. отлома́ть; отломи́ть;
а. но́жку крэ́сла — отлома́ть но́жку сту́ла;
а. кава́лак хле́ба — отломи́ть кусо́к хле́ба
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
зломак назоўнік | мужчынскі род
-
Непрыгодная, паламаная рэч або адламаны кавалак чаго-н.
-
Пра слабага, надарванага чалавека (звычайна з адмоўем; размоўнае).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
нашыўка назоўнік | жаночы род
-
гл. нашыць.
-
Кавалак тканіны, скуры і пад., нашытыя на што-н.
-
Знак адрознення вайсковых званняў.
|| прыметнік: нашывачны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
брусок назоўнік | мужчынскі род
-
Вастрыльны, шліфавальны камень звычайна ў форме прадаўгаватага чатырохгранніка.
-
Чатырохгранны кавалак чаго-н.
|| памяншальная форма: брусочак.
|| прыметнік: брусочны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
Steak
[ʃti:k]
n -s, -s кул. антрыко́т; кава́лак смажані́ны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
біфштэ́кс
(англ. beef-steaks = кавалачкі ялавічыны)
кавалак абсмажанай ялавічыны з сярэдняй часткі хрыбта тушы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)