ручні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Вузкі прадаўгаваты кавалак тканіны для выцірання твару, рук ці пасуды.

Вышываны р.

|| памянш. ручнічо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. ручніко́вы, -ая, -ае.

Ручніковая тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)