ważki

1. важкі, важны, значны, сур’ёзны;

ważki argument — важкі аргумент;

2. уст. цяжкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прызе́млены, ‑ая, ‑ая.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прызямліць.

2. у знач. прым. Пазбаўлены ўзвышанага, незвычайнага; прыніжаны. Хоць і многа яшчэ ў творы прыземленага бытавізму, але і бытавізм гэты своеасаблівы. Адамовіч. Талент жа маладога паэта быў даволі значны, каб ён не адчуў усёй шкоды прывязанасці да прыземленага быту. Каваленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́зкі, -ая, -ае.

1. Які праяўляецца з вялікай сілай, вастрынёй.

Р. вецер.

Рэзкія болі.

2. Раптоўны і вельмі значны.

Рэзкае павышэнне паспяховасці навучэнцаў.

Рэзкае пахаладанне.

3. Занадта моцны.

Р. крык.

Р. пах.

Рэзкае святло.

4. Пазбаўлены мяккасці, плаўнасці, парывісты.

Рэзкія рухі.

5. Які вызначаецца выразнымі абрысамі, не расплыўчаты.

Рэзкія лініі.

Рэзкія рысы твару.

6. Прамы і жорсткі, востры.

Рэзкая крытыка.

Рэзкія словы.

Р. соус.

|| наз. рэ́зкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ви́дный

1. (видимый) ба́чны, (заметный) прыме́тны, разг. прыкме́тны;

2. (значительный) зна́чны; (важный) ва́жны; (выдающийся) выда́тны;

3. (статный) ста́тны, ста́ністы; (осанистый) самаві́ты; пава́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

major

[ˈmeɪdʒər]

1.

adj.

1) бо́льшы, важне́йшы, зна́чны; грунто́ўны

major part — бо́льшая ча́стка

major poet — зна́чны паэ́т

2) старэ́йшы, ста́ршы

3) Mus. мажо́рны

2.

n.

1) маёр -а m.

2) даро́слы -ага m., даро́слая f.; паўнале́тні -яга m., паўнале́тняя f.

3) гало́ўная дысцыплі́на, спэцыяліза́цыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

істо́тны, ‑ая, ‑ае.

Які складае сутнасць або датычыцца сутнасці чаго‑н.; значны, важны, асноўны. Істотны недахоп. Істотная розніца. Істотны ўклад у навуку. □ Кастрычніцкія дні 1917 года ў былой Расіі зрабілі вельмі істотную папраўку да гісторыі грамадства. Галавач. Мова героя — адзін з істотных сродкаў раскрыцця і выяўлення яго ўнутранага свету. Барсток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подви́жка ж.

1. геол. зрушэ́нне, -ння ср.;

2. перен. зрух, род. зру́ху м.;

произошла́ значи́тельная подви́жка в рабо́те адбы́ўся зна́чны зрух у пра́цы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

соли́дный

1. (прочный, надёжный) трыва́лы, мо́цны, грунто́ўны;

2. (важный, представительный) пава́жны, самаві́ты;

3. (серьёзный, не легкомысленный) сур’ёзны, ста́лы;

4. (значительный) зна́чны; (большой) вялі́кі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

мо́цны, -ая, -ае.

1. Трывалы, такі, які цяжка парваць, разбіць, зламаць.

М. лёд.

М. арэх.

2. Здаровы, дужы.

М. арганізм.

3. Устойлівы, трывалы.

Моцныя сувязі.

Моцная дружба.

4. Значны па ступені свайго праяўлення, моцы, велічыні.

М. сон.

Моцна (прысл.) пакахаць каго-н.

5. Не разбаўлены, канцэнтраваны.

М. раствор.

6. Багаты, заможны, з вялікім дастаткам (разм.).

М. гаспадар.

7. перан. Дасведчаны, вопытны, з добрымі ведамі.

М. вучань.

◊

Моцнае слоўца — лаянка, грубыя словы.

|| наз. мо́цнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

markánt

a зна́чны, ва́жны, выда́тны; ва́рты ўва́гі, знамяна́льны; характэ́рны

~e Züge — характэ́рныя ры́сы тва́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)