montować
незак. манціраваць; збіраць;
montować film — манціраваць фільм
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
gromadzić
незак.
1. збіраць; накопліваць;
2. засяроджваць, канцэнтраваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
засаката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; зак.
Пачаць сакатаць. // Азвацца сокатам; прасакатаць. Куры дружна засакаталі і гэтак жа дружна пачалі збіраць.. зярняткі. Рылько. Недзе за лесам засакатала некалькі кулямётаў, і зноў усё сціхла. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gather [ˈgæðə] v.
1. (in, up) збіра́ць; збіра́цца;
gather flowers/crops/information/facts збіра́ць кве́ткі/ураджа́й/інфарма́цыю/фа́кты;
A crowd gathered. Сабраўся натоўп.
2. (from) рабі́ць высно́ву;
I gather he is ill. Відаць, ён хворы.
3. павялі́чваць;
gather speed набіра́ць, павялі́чваць ху́ткасць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
вяршо́к 1, ‑шка, м.
Мера даўжыні, роўная 4,4 см, якой карысталіся да ўвядзення метрычнай сістэмы.
вяршо́к 2, ‑шка, м.
1. Верхняя частка чаго‑н.; верх, верхавіна. Вяршок дрэва. □ Здалёк бабкі здаваліся прысадзістымі белымі кустамі з завостранымі вяршкамі. Якімовіч. Маладыя яблынькі адно самымі вяршкамі выглядалі паверх жыта. Чорны.
2. толькі мн. (вяршкі́, ‑оў). Тлусты верхні слой на малацэ, якое адстоялася; смятанка. [Нявестка:] — Кожны дзень хтосьці з’ядаў вяршкі ў збанках з малаком. Пальчэўскі.
•••
Збіраць вяршкі з чаго гл. збіраць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малі́ны, ‑лін.
1. Кустовая ягадная расліна сямейства ружакветных. Па вішнях і яблынях сонца разліта, Яно над кустамі парэчак, малін. Броўка.
2. зб. Пахучыя салодкія ягады гэтай расліны, звычайна цёмна-чырвонага колеру. Збіраць маліны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сураджа́ць ’збіраць, рыхтаваць (у дарогу)’ (віц., Рам.; Нар. Гом., Ян.), суріджа́ць ’тс’ (Бяльк.), сураджа́ннік ’той, хто збірае, рыхтуе’, сураджа́цца ’збірацца, рыхтавацца’ (Гарэц.). Да рад, радзіць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
pflücken
vt рваць, зрыва́ць, збіра́ць (плады, кветкі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
шліхтава́ць 1, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.
Спец. Прамочваць, насыпаць шліхтай 1. Шліхтаваць вяроўку. Шліхтаваць тканіну.
шліхтава́ць 2, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.
Складваць, збіраць што‑н. у шліхту 2. Шліхтаваць торф. Шліхтаваць дошкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Спаро́міць ‘падганяць, прыскорваць’, спаро́міцца ‘спяшацца’, ‘паспяваць, упраўляцца’ (Нас.), ‘назапашваць, збіраць; запасіць’, спо́рам ‘назапашванне’ (Ласт.). Відаць, да спор 1, у аснове дзеепрыметнік на ‑ом ад спары́ць ‘памнажаць, прыбываць’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)