home(-)made

[ˈhoʊmmeɪd]

adj.

ха́тняга вы́рабу, прыгатава́ны, зро́блены до́ма; ха́тні

home-made bread — ха́тні хлеб

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

балко́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пляцоўка з поручнямі, прыбудаваная знадворку да сцяны дома.

Адпачываць на балконе.

2. Сярэдні або верхні ярус у тэатры.

|| памянш. балко́нчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

|| прым. балко́нны, -ая, -ае.

Балконныя дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

будо́ўля ж., в разн. знач. стро́йка; строи́тельство ср.; (здания — ещё) возведе́ние ср.;

пачала́ся б. но́вага до́ма — начала́сь стро́йка (начало́сь строи́тельство, возведе́ние) но́вого до́ма;

працава́ць на ~лі — рабо́тать на стро́йке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надо́мнік, ‑а, м.

Рабочы прадпрыемства або арцелі, які выконвае даручаную яму працу дома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́цемкам, прысл.

Разм. У цемнаце, папацёмку. [Зося] ехала павольна, мяркуючы быць дома поцемкам. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пасмятня́, малар. посмітнЛ ’бок дома, які выходзіць у двор’ (Шушк.). Утворана ад укр. посміт ’смецце’. Аб суфіксе ‑ня гл. Сцяцко, Афікс. наз., 165–166.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

semi-detached [ˌsemidɪˈtætʃt] adj. : semi-detached houses дамы́, які́я ма́юць агу́льную сцяну́; пало́ва двухкватэ́рнага до́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

за́мужам, прысл.; за кім і без дап.

У шлюбе, у стане замужняй (пра жанчыну). Сястра замужам за афіцэрам. □ — А ты, Насця, садзіся да свайго Януся, не саромейся, не першы год замужам! Ваданосаў.

•••

Ні дома, ні замужам гл. дома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бельэта́ж, ‑а, м.

1. Другі паверх дома.

2. Ніжні ярус над партэрам у тэатры.

[Фр. bel — прыгожы і étage — этаж.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амбулато́рыя, ‑і, ж.

Лячэбная ўстанова для аказання медыцынскай дапамогі ў самой установе і дома.

[Ад лац. ambulatorius — рухомы, які ходзіць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)