прахо́д
‘дзеянне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прахо́д |
прахо́ды |
| Р. |
прахо́ду |
прахо́даў |
| Д. |
прахо́ду |
прахо́дам |
| В. |
прахо́д |
прахо́ды |
| Т. |
прахо́дам |
прахо́дамі |
| М. |
прахо́дзе |
прахо́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
завадны́, -а́я, -о́е.
З заводам, які прыводзіцца ў дзеянне заводам² (у 3 знач.).
Завадная лялька.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
а́кцыя
‘дзеянне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
а́кцыя |
а́кцыі |
| Р. |
а́кцыі |
а́кцый |
| Д. |
а́кцыі |
а́кцыям |
| В. |
а́кцыю |
а́кцыі |
| Т. |
а́кцыяй а́кцыяю |
а́кцыямі |
| М. |
а́кцыі |
а́кцыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
запо́р², -у, мн. -ы, -аў, м.
Працяглая затрымка ператраўленай ежы, маруднае дзеянне кішэчніка.
Хварэць на з.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паўме́ра, -ы, мн. -ы, -ме́р, ж.
Палавінчатае дзеянне, рашэнне, якое не вырашае справы.
Не абмяжоўвацца паўмерамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
проція́ддзе, -я, н.
Рэчыва, якое спыняе або аслабляе дзеянне яду; антыдот.
П. супраць коснасці (перан., кніжн.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адва́л
‘дзеянне; насып з пустых парод’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адва́л |
адвалы |
| Р. |
адва́лу |
адвалаў |
| Д. |
адва́лу |
адвалам |
| В. |
адва́л |
адвалы |
| Т. |
адва́лам |
адваламі |
| М. |
адва́ле |
адвалах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
прыво́д
‘дзеянне; прымусовая дастаўка каго-н.’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыво́д |
прыво́ды |
| Р. |
прыво́ду |
прыво́даў |
| Д. |
прыво́ду |
прыво́дам |
| В. |
прыво́д |
прыво́ды |
| Т. |
прыво́дам |
прыво́дамі |
| М. |
прыво́дзе |
прыво́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
задзе́йнічаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (спец.).
Увесці ў дзеянне, у эксплуатацыю.
З. новую буравую свідравіну.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абмежава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).
Прыстасаванне, якое абмяжоўвае дзеянне чаго-н.
А. хуткасці.
А. глыбіні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)