ду́бальт, ‑а, М ‑льце, м.

Абл. Падвойная рама, падвойныя дзверы. Каб не дай божа, з крамай што не здарылася, гаспадар закрываў дзверы жалезнымі дубальтамі, а вокны — жалезнымі аканіцамі. Лобан.

[Польск. dubelt з ням. doppelt.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

inward(s)​2 [ˈɪnwəd(z)] adv. уну́тр;

The door opens inwards. Дзверы адчыняюцца ўнутр.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Наўспяце́нь (ныўспяцень) ’наадварот’: прыставіць дзверы ныўспяцень (Бяльк.). Магчыма, да рус. вспять ’назад’ (да пята, гл. Фасмер, 3, 363); аднак, зыходзячы з ілюстрацыі і ўдакладнення рэдактараў слоўніка, якія дадалі значэнне ’ўгару, увысь, высока’, можна звязаць з успяць ’падняць угару’ (да пяць, пну, гл.). Прымаючы пад увагу магіл. на́піта, напята ’насцеж’ (гл.) і пятнік ’вушак, да каторага прыладжваюцца дзверы завесамі’, мае права на існаванне і іншая версія: да пята ’ніжняе гняздо, у якое ўстаўлялася драўляная вось дзвярэй’, тады наўспяцень значыла б ’не тым канцом восі (устаўлены дзверы)’ ці пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

засо́вачны, ‑ая, ‑ае.

Прыстасаваны для засоўвання. Засовачная скрынка. Засовачныя дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балко́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да балкона. Балконныя дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каню́шневы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канюшні. Канюшневыя дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўадчы́нены, ‑ая, ‑ае.

Не зусім адчынены, напалову адчынены. Напаўадчыненыя дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўадчы́нены, ‑ая, ‑ае.

Не зусім адчынены, напалавіну адчынены. Паўадчыненыя дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўзачы́нены, ‑ая, ‑ае.

Амаль зачынены, не зусім зачынены. Паўзачыненыя дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люстра́ны, -ая, -ае і люстраны́, -а́я, -о́е.

1. гл. люстра¹.

2. Які з’яўляецца люстрам, з люстрам.

Люстраныя дзверы шафы.

3. перан. 3 гладкай бліскучай паверхняй.

Л. глянец.

Люстраная паліроўка.

Люстраная паверхня ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)