converse

I [kənˈvɜ:rs]

1.

v.

гу́тарыць, размаўля́ць

2.

n.

гу́тарка, размо́ва f.

II [kənˈvɜ:rs]

1.

adj.

1) супрацьле́глы, проціле́глы

2) адваро́тны, пераве́рнуты

2.

n.

адваро́тнае цьве́рджаньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Базі́каць ’гаварыць тое-сёе; плясці глупства, пустасловіць’ (Нас.), базы́каць ’гаварыць абы-што’ (Бяльк.). Слова не вельмі яснага паходжання. Параўн. рус. дыял. базли́ть, базла́нить, база́нить ’крычаць’, бази́кать, базю́кать ’плявузгаць, гаварыць і г. д.’, укр. базі́кати ’плявузгаць’, базувать ’гаварыць’, ба́зігутарка, базіканне’. Версій вельмі многа (агляд гл. Фасмер, 1, 106, параўн. і Бернекер, 47), але найбольш верагоднае, відаць, гукапераймальнае паходжанне гэтых слоў, як і грэч. βάζω ’базікаю, гавару’ (аб грэч. слове. гл. Фрыск, 1, 206–208, таксама Покарны, 91–92). З базі́каць, магчыма, звязана і базла́ць ’моцна крычаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вести́сь несов.

1. в разн. знач. ве́сціся;

как ведётся у нас як у нас вядзе́цца;

у него́ вели́сь пчёлы у яго́ вялі́ся пчо́лы;

ведётся бесе́да вядзе́цца (ідзе́, адбыва́ецца) гу́тарка;

2. страд. ве́сціся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

hobnob

[ˈhɑ:bnɑ:b]

1.

v.i. (-bb-)

1) сардэ́чна сябрава́ць з кім; шчы́ра, адкры́та гу́тарыць

2) выпіва́ць ра́зам

2.

n.

1) шчы́рае сябро́ўства або́ гу́тарка

2) супо́льная вы́піўка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ду́ля, ‑і, ж.

1. Летні сорт ігруш з вялікімі і салодкімі пладамі.

2. Плод гэтай ігрушы. На грушы каля ганку Вісяць цяжкія дулі. Калачынскі.

3. Разм. груб. Кукіш, фіга. [Халуста] паказаў Настулі кулак, а яна яму дулю, і гутарка на гэтым кончылася. Чарнышэвіч.

•••

Даць (паднесці, паказаць) дулю гл. даць.

Дулю з’есці гл. з’есці.

Дулю табе (яму, ім і пад.) пад нос — лаянкавы выраз для катэгарычнага аднаўлення або нязгоды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысу́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які прысутнічае, знаходзіцца дзе‑н. у пэўны час. [Жанчына] нават не засмяялася і тады, калі навокал яе прысутныя людзі зарагаталі. Карпюк. Завязваецца гутарка з прысутнымі тут калгаснікамі аб іх жыцці ва ўмовах партызанскага краю. Залескі.

2. у знач. наз. прысу́тныя, ‑ых. Тыя, хто прысутнічае. Мароз абвёў вачамі ўсіх прысутных — ці не будзе пярэчанняў. Лобан. — Устаць! — строга крыкнуў вартаўнік суда. Прысутныя ўсталі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

humdrum

[ˈhʌmdrʌm]

1.

adj.

аднаста́йны; неціка́вы, ну́дны; манато́нны

a humdrum existence — ну́днае існава́ньне

2.

n.

1) аднаста́йная руты́на, манато́нія f.

2) ну́дная гу́тарка

3) неціка́вы, ну́дны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

slang

[slæŋ]

1.

n.

1) размо́ўная гу́тарка

2) слэнг, жарго́н -у m.

2.

v.

ла́яць, зьневажа́ць

They slanged away at each other — Яны́ ла́яліся адзі́н на аднаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

даба́віць, ‑баўлю, ‑бавіш, ‑бавіць; зак., каго-што і чаго.

Дадаць таго, чаго дзе‑н. не хапае, або прыбавіць звыш таго, што ёсць ці павінна быць. Дабавіць цукру ў чай. // а таксама пра што і з дадан. сказам. Сказаць ці напісаць што‑н. у дадатак. Калі ўжо гутарка зайшла, і я дабаўлю пра асла. Бачыла. — Дабавім, што вучыліся ў старой Чыжэвіцкай школе, бо новая толькі ў гэтым годзе пачне працаваць. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неразбо́рлівы, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, што цяжка разабраць, прачытаць. Алесь падаў сакратару ліст — кавалачак паперы ў клетку, спісаны крывым, неразборлівым почыркам. Галавач. Высокі, белабрысы камендант доўга гартаў акты, углядаўся ў неразборлівыя каракулі падпісаў. Асіпенка. // Незразумелы, няясны. Гутарка прысутных злівалася ў неразборлівы гоман. Пестрак. З вагона, у тлуме галасоў, пачуўся неразборлівы адказ. Пальчэўскі.

2. Які не вызначаецца разборлівасцю, патрабавальнасцю. Неразборлівае карыстанне сродкамі выражэння [у паэме] прывяла да пэўнай аднастайнасці, рытмічнай і маляўнічай. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)