verlöschen

*

1.

vi (s)

1) га́снуць, патуха́ць

2) перан. заціха́ць, уці́хнуць (пра гнеў і г.д.)

2.

vt гасі́ць, тушы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verschlúcken

1.

vt

1) праглына́ць, глыта́ць

2) перамагчы́ (гнеў, прыкрасць, злосць)

2.

(sich) заглыну́цца, падаві́цца

(an D – чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

уня́ть сов.

1. (укротить, усмирить) уціхамі́рыць, суня́ць;

уня́ть дете́й уціхамі́рыць (суня́ць) дзяце́й;

2. (остановить) суня́ць;

уня́ть кровотече́ние суня́ць крывацёк;

3. (чувство) суці́шыць;

уня́ть гнев суці́шыць гнеў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; незак.

1. Бурна, імкліва выяўляць сваю сілу (пераважна разбуральную). А калі ўздымаецца бура, асабліва ўвосень, страшным робіцца наша возера. Яно бурліць і бушуе, як кіпень. Чарнышэвіч. Вецер, здавалася, цішэў, але грымоты яшчэ бушавалі над лесам. Якімовіч. Бушуе агонь, кідае цэлыя патокі полымя высока ў паветра. Колас. // Інтэнсіўна развівацца, расці. І адразу [Вольцы] прыснілася: бушавала цяжкім буйным коласам жыта... Васілевіч. // перан. Выяўляцца, развівацца з незвычайнай сілай (пра пачуцці). У ім [Адаме], відаць, бушаваў шалёны гнеў, і ён выбіраў, куды яго скіраваць. Дамашэвіч. [Аміля] крычала доўга, ужо не бачачы перад сабою Хурса. Само сабою пайшло бушаваць і рваць яе абурэнне, агіда і роспач. Чорны.

2. Разм. Бурна выказваць сваё незадавальненне, гнеў і пад.; буяніць. [Хлапчук] бушаваў добрых хвілін дзесяць. Потым, відаць, замарыўся — сціх. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́ласць ж.

1. ми́лостыня, подая́ние ср.;

хадзі́ць па ~ці — проси́ть ми́лостыню (подая́ние);

2. (милосердие) ми́лость;

змяні́ць гнеў на м. — смени́ть гнев на ми́лость;

3. только мн. щедро́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утаймава́ць, утаймо́ўваць zähmen vt, bändigen vt; перан тс bezwíngen* vt, zügeln vt; j-n kírre máchen [kríegen] (разм); besänftigen vt (супакоіць);

утаймава́ць чый-н гнеў j-s Zorn beschwíchtigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пакара́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Падвергнуць пакаранню. Пакараць за злачынства. Пакараць за правіннасць. □ А калі б я парушыў прысягу, Гнеў сяброў хай мяне не міне, Хай ад рук партызанаў я лягу, Пакарайце за здраду мяне. Астрэйка. Гітлераўцы кінулі .. [сястру Рэмарка] у турму і праз некаторы час пакаралі смерцю. «ЛіМ».

пакара́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пакарыць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Разм.

1. Рабіць каму‑н. суровую вымову. Па дарозе .. [Іван Мацвеевіч] часта спыняе машыну. На лесапілцы распякае нядбайных мужчын за тое, што ўсюды параскіданы каштоўны піламатэрыял. Хведаровіч.

2. Выклікаць у каго‑н. моцнае ўзбуджэнне, гнеў, раздражненне. Чыжык спыніўся. Злосць, а найбольш крыўда распякалі яго. Лупсякоў. Спакойны павучальны лад гаворкі Шкробата распякаў Насціну ганарыстасць. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Dilatio maximum irae remedium est

Лепшыя лекі ад гневу ‒ адтэрміноўка.

Лучшее лекарство от гнева ‒ отсрочка.

бел. Маўчанка не пушыць, але гнеў патушыць.

рус. Когда сердишься ‒ считай до десяти. Сплеча да сгоряча не добудешь калача.

фр. Dès qu’on se sent en colère il ne faut ni parler ni agir (В гневе не надо ни говорить, ни действовать).

англ. When angry count a hundred (Злишься ‒ считай до ста).

нем. Wer seinen Zorn bezwingt, hat seinen Feind besiegt (Кто обуздает свой гнев, тот победил врага).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

dissemble

[dɪˈsembəl]

v.t.

1) маскава́ць, прыкрыва́ць

she dissembled her anger with a smile — свой гнеў яна́ прыкры́ла ўсьме́шкай

2) удава́ць; рабі́ць вы́гляд, прыкі́двацца

3) не зварача́ць ува́гі, ігнарава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)