◎ Кру́глік ’ялец’ (Крыв.). Вытлумачыць гэту назву цяжка. Магчыма, гэта звязана з формай галавы. Параўн. назвы для яльца головень‑елец (Каламіец, Рыбы, 21).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мазжачок ’аддзел галаўнога мозга ў патылічнай частцы галавы’ (ТСБМ), укр. мо́зочок, польск. móżdżek. Бел. лексема запазычана з рус. мозжечок. Да мозг (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

утулі́ць, -улю́, -у́ліш, -у́ліць; -у́лены; зак., што.

1. у што. Схаваць або (пра галаву) уцягнуць, увабраць унутр чаго-н.

У. твар у каўнер.

У. галаву ў плечы.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прыціснуць (вушы) да галавы (пра каня і пад.).

Конь утуліў вушы.

|| незак. уту́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

барво́вы, ‑ая, ‑ае.

Густа-чырвоны, пурпуровы. Недзе недалёка неба асвяцілася барвовым зарывам. Грахоўскі. Петражыцкі ўвесь, з ног да галавы, стаў барвовы, як ад агню. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мехападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Шырокі, нязграбны, падобны на мех (пра адзенне). Я падняўся і ўбачыў двух чалавек, з галавы да ног апранутых у мехападобнае адзенне. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ростр ’таран у выглядзе галавы якой-небудзь жывёлы на насавой частцы стараж.-рымскага ваеннага карабля’ (ТСБМ). Праз рус. мову з лац. rostrum ’нос карабля’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сломи́ть сов., прям., перен. злама́ць;

◊

сломя́ го́лову на злом галавы́; (стремглав) стрымгало́ў;

бро́ситься сломя́ го́лову кі́нуцца стрымгало́ў (кулём);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

breakneck

[ˈbreɪknek]

adj.

рызыко́ўны; небясьпе́чны; каркало́мны

at breakneck speed — стрымгало́ў, з каркало́мнай ху́ткасьцю, на злом галавы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

cranium

[ˈkreɪniəm]

n., pl. -niums, -nia

1) чэ́рап -а m. (ко́сьці галавы́)

2) мазгава́я ча́стка чэ́рапу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

зада́рам, прысл.

Разм. Тое, што і задарма. [Мелех:] Я задарам галавы сваёй Нікому не аддам. Глебка. Задарам [Мацей] яшчэ, мусіць, нікому не паспачуваў, а тым больш Данілу. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)