Verbum

зрок, -у, м.

Адно з пяці знешніх пачуццяў, органам якога з’яўляюцца вочы; здольнасць бачыць.

Добры з.

Сапсаваць з.

Страціць з.

|| прым. зро́кавы, -ая, -ае.

З. нерв.

Зрокавая памяць.

кі́дкі, -ая, -ае.

1. Які рэзка кідаецца ў вочы; яркі.

Кідкая сукенка.

2. Ахвочы, схільны да чаго-н.; падатлівы.

Не вельмі к. на размовы.

|| наз. кі́дкасць, -і, ж.

прапла́каць, -ла́чу, -ла́чаш, -ла́ча; -ла́ч; зак.

Правесці які-н. час плачучы.

Цэлы дзень праплакала.

◊

Праплакаць вочы (разм.) — доўгі час аплакваючы каго-, што-н., бядуючы, упасці ў глыбокі смутак.

рысь², -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства кашэчых з незвычайна вострым зрокам.

|| прым. рысі́ны, -ая, -ае.

Рысіныя вочы (таксама перан.: вострыя, злыя, пранізлівыя).

самкну́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не́цца; зак.

1. Злучыцца, стаць шчыльным.

Шарэнгі самкнуліся.

2. Пра вочы, губы і пад.: заплюшчыцца, стуліцца.

Вусны самкнуліся.

|| незак. змыка́цца, -а́ецца.

уду́млівы, -ая, -ае.

1. Схільны глыбока мысліць, унікаць у сэнс чаго-н.

У. пісьменнік.

Удумліва (прысл.) аналізаваць.

2. Які выяўляе такую здольнасць.

Удумлівыя вочы.

|| наз. уду́млівасць, -і, ж.

шкляне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

Застываючы, станавіцца падобным на шкло.

Вада ў сажалцы шклянее.

Вочы паступова шклянелі (перан.: станавіліся нерухомымі, застылымі).

|| зак. ашкляне́ць, -е́е.