адабра́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад адабраць ​1.

2. у знач. наз. адабра́нае, ‑ага, н. Тое, што сілай узята, забрана ў каго‑н. Сваю рэзідэнцыю Зюмель Абставіў, як кажуць, на яць, Каб вораг дрыжаў і не думаў Назад адабранае ўзяць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

arch-

pref.

1) гало́ўны, ста́ршы

archenemy — гало́ўны во́раг

2) заўзя́ты, страшэ́нны, ве́льмі вялі́кі

arch-liar — страшэ́нны маню́ка

archconservative — ве́льмі кансэрваты́ўны, рэакцы́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

enemy

[ˈenəmi]

1.

n., pl. -mies

во́раг -а m.; не́прыяцель -я m.; супраці́ўнік -а m.

2.

adj.

1) во́рагаў

2) варо́жы, супраці́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мацёры

1. (сталы, поўны сіл) groß, erwáchsen, stark;

мацёры воўк áusgewachsener Wolf;

2. разм. (закаранелы) éingefleischt, áusgekocht, Erz-;

мацёры во́раг Érzfeind m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перапла́віць, ‑плаўлю, ‑плавіш, ‑плавіць; зак., што.

1. Расплавіць плаўленае. Пераплавіць волава яшчэ раз. // Ператварыць пры дапамозе плаўкі ў што‑н. іншае. Пераплавіць металалом. □ [Васіль Маркавіч:] — Вораг знайшоў сабе магілу на нашай зямлі. А тэхніку яго мы пераплавілі ў мірныя машыны. Скрыпка.

2. Расплавіць, паплавіць усё, многае. Пераплавіць усю руду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умо́ўнасць ж., в разн. знач. усло́вность;

у. прыгаво́ру — усло́вность пригово́ра;

у. тэатра́льнай пастано́ўкі — усло́вность театра́льной постано́вки;

ён во́раг уся́кіх ~цей — он враг вся́ких усло́вностей

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лю́тый

1. лю́ты; жо́рсткі; (ярый — ещё) заця́ты;

лю́тый враг лю́ты (жо́рсткі, заця́ты) во́раг;

лю́тый моро́з лю́ты (страшэ́нны) маро́з;

2. (рьяный) прост. заўзя́ты, заця́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кро́вный кро́ўны;

кро́вный интере́с кро́ўная заціка́ўленасць;

кро́вная оби́да кро́ўная кры́ўда;

◊

кро́вный враг кро́ўны во́раг;

кро́вные де́ньги кро́ўныя гро́шы;

кро́вная месть этнол. кро́ўная по́мста.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зло́снік, ‑а, м.

Чалавек, які мае зло на каго‑н.; нядобразычлівец, вораг. Здалося [Паходні], што на яго глядзяць у гэты час зводдалі сябры і злоснікі — адны добразычліва, другія асуджальна, глядзяць і чакаюць яго слова. Хадкевіч. — Ніякаму гаду нас не адолець! Гэта я ведаю. Багата мы бачылі іх, усякіх злоснікаў. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грымо́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які стварае гром, грымоты; з грымотамі. Грымотны молат. □ Над пажатым полем і яшчэ непрыбраным лугам пацягнуліся грымотныя хмары. Колас.

2. Моцны, аглушальны. Праз хвілін дзесяць бор аглушыўся грымотным выбухам. Якімовіч. І спалохаўся вораг, І ўцёк, Не крануўшы дзяцей, І забыў пра намеры, Грымотнае ўчуўшы Ура. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)