Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
genteel
[dʒenˈti:l]
adj.
1) які́ нале́жыць да вышэ́йшага грама́дзтва; сьве́цкі, шляхо́цкі, informal па́нскі
2) ве́тлівы, до́бра вы́хаваны; мо́дны; элега́нтны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фрэ́йлен
(ням. Fräulein = панна)
ветлівы зварот да незамужняй жанчыны або форма ветлівага ўпамінання пра яе ў немцаў і некаторых іншых народаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
непала́дкі, ‑дак і ‑каў; адз. непаладка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.
1. Адсутнасць наладжанасці; недахопы ў рабоце чаго‑н. [Марцін:] — Слоў няма: МТС перадавая, але ўсякіх непаладак там вельмі многа.Лупсякоў.Стрыманы, ветлівы, камандарм амаль заўсёды, прыязджаючы ў дывізію, быў незадаволены, знаходзіў розныя непаладкі.Мележ.
2. Непаразуменні, сваркі; нелады. Апошні рубеж сталасці пройдзен, выпрабаванне на трываласць сям’і зроблена. Мінулі хвіліны спрэчак і непаладак.Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
куртуа́зны
(фр. courtois)
вытанчана ветлівы;
к-ая літаратура — прыдворна-рыцарская плынь у еўрапейскай літаратуры 12—14 ст, якая апявала воінскія подзвігі і рыцарскае каханне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Рэ́чны ’рачны’ (Байк. і Некр.). Мяркуючы па націску, з польск.rzeczny ’тс’.
*Рэчны́1речпый ’языкаты’ (пін., Нар. лекс.). Да рэч2.
Рэчны́2 ’ганарлівы’ (жытк., Нар. словатв., ТС), рачны́ ’самаўпэўнены, нахабны’ (Сцяшк. Сл., Сцяц. Сл.). Відаць, далейшае развіццё семантыкі ад рэчны1 (гл.), але нельга выключыць уплыў польск.grzeczny ’ветлівы, выхаваны’, хаця націск робіць такое дапушчэнне сумніўным.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
uprzejmy
ветлівы, далікатны; ласкавы;
bądź tak uprzejmy i zrób to teraz — будзь ласкавы, зрабі гэта зараз
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)