банкі́р

(фр. banquier, ад іт. banchiere)

буйны акцыянер або ўладальнік банка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ла́ўра

(гр. laura)

буйны мужчынскі праваслаўны манастыр, які падпарадкоўваецца сіноду 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Júnker

m -s, -

1) гіст. рнкер, буйны́ абша́рнік (у б. Прусіі)

2) па́ніч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сюзерэ́н, ‑а, м.

1. У сярэднія вякі ў Заходняй Еўропе — буйны феадал, які з’яўляўся гасударом у адносінах да залежных ад яго васалаў.

2. У міжнародным праве — дзяржава, у адносінах да якой іншая дзяржава знаходзіцца ў васальнай залежнасці.

[Фр. suzerain.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арато́рыя

(іт. oratorio)

буйны музычны твор для хору, салістаў-спевакоў і аркестра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

large

[lɑ:rdʒ]

adj. larger, largest

1) вялі́кі

2) буйны́

a large enterprise — буйно́е прадпрые́мства

3) шматлі́кі, зна́чны

•

- at large

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gruby

grub|y

1. тоўсты;

~a książka — тоўстая кніга;

2. буйны;

~a zwierzyna — буйны звер;

3. (пра голас) нізкі;

~y zysk — буйны прыбытак;

~y błąd — грубая памылка;

~a ryba — важная птушка (шышка);

~ymi nićmi szyte — шыта белымі ніткамі;

z ~a, z ~sza — прыблізна; у агульных рысах; збольшага

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чарні́цы, ‑ніц; адз. чарніца, ‑ы, ж.

1. Кустовая ягадная расліна сямейства бруснічных.

2. Саладкаватыя чорна-сінія ягады гэтай расліны. Нясуць калгаснікі на рынак Лясоў багатыя дары: Маліну, зорныя суніцы, Тугіх парэчак шрот буйны І сакавітыя чарніцы З прыемным водарам лясным. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэдно́ут

(англ. dreadnought = літар. бясстрашны)

буйны браняносец з магутнай артылерыяй, папярэднік сучаснага лінкора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кантыне́нт

(лац. continens, -ntis)

буйны ўчастак сушы, акружаны акіянам; мацярык (напр. Афрыканскі к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)