заблу́д
‘асоба - той, хто заблудзіў’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
заблу́д |
заблу́ды |
| Р. |
заблу́да |
заблу́даў |
| Д. |
заблу́ду |
заблу́дам |
| В. |
заблу́да |
заблу́даў |
| Т. |
заблу́дам |
заблу́дамі |
| М. |
заблу́дзе |
заблу́дах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
звясту́н
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
звясту́н |
звестуны́ |
| Р. |
звестуна́ |
звестуно́ў |
| Д. |
звестуну́ |
звестуна́м |
| В. |
звестуна́ |
звестуно́ў |
| Т. |
звестуно́м |
звестуна́мі |
| М. |
звестуне́ |
звестуна́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ілюміна́тар
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ілюміна́тар |
ілюміна́тары |
| Р. |
ілюміна́тара |
ілюміна́тараў |
| Д. |
ілюміна́тару |
ілюміна́тарам |
| В. |
ілюміна́тара |
ілюміна́тараў |
| Т. |
ілюміна́тарам |
ілюміна́тарамі |
| М. |
ілюміна́тару |
ілюміна́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
інве́стар
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
інве́стар |
інве́стары |
| Р. |
інве́стара |
інве́стараў |
| Д. |
інве́стару |
інве́старам |
| В. |
інве́стара |
інве́стараў |
| Т. |
інве́старам |
інве́старамі |
| М. |
інве́стару |
інве́старах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
каардына́тар
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
каардына́тар |
каардына́тары |
| Р. |
каардына́тара |
каардына́тараў |
| Д. |
каардына́тару |
каардына́тарам |
| В. |
каардына́тара |
каардына́тараў |
| Т. |
каардына́тарам |
каардына́тарамі |
| М. |
каардына́тару |
каардына́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
калашма́н
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
калашма́н |
калашма́ны |
| Р. |
калашма́на |
калашма́наў |
| Д. |
калашма́ну |
калашма́нам |
| В. |
калашма́на |
калашма́наў |
| Т. |
калашма́нам |
калашма́намі |
| М. |
калашма́не |
калашма́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
канарэ́ечнік
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
канарэ́ечнік |
канарэ́ечнікі |
| Р. |
канарэ́ечніка |
канарэ́ечнікаў |
| Д. |
канарэ́ечніку |
канарэ́ечнікам |
| В. |
канарэ́ечніка |
канарэ́ечнікаў |
| Т. |
канарэ́ечнікам |
канарэ́ечнікамі |
| М. |
канарэ́ечніку |
канарэ́ечніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
караткано́жка
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
караткано́жка |
караткано́жкі |
| Р. |
караткано́жкі |
караткано́жак |
| Д. |
караткано́жку |
караткано́жкам |
| В. |
караткано́жку |
караткано́жак |
| Т. |
караткано́жкам |
караткано́жкамі |
| М. |
караткано́жку |
караткано́жках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
картафля́нік
‘аладка; асоба’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
картафля́нік |
картафля́нікі |
| Р. |
картафля́ніка |
картафля́нікаў |
| Д. |
картафля́ніку |
картафля́нікам |
| В. |
картафля́нік |
картафля́нікі |
| Т. |
картафля́нікам |
картафля́нікамі |
| М. |
картафля́ніку |
картафля́ніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кнігае́д
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кнігае́д |
кнігае́ды |
| Р. |
кнігае́да |
кнігае́даў |
| Д. |
кнігае́ду |
кнігае́дам |
| В. |
кнігае́да |
кнігае́даў |
| Т. |
кнігае́дам |
кнігае́дамі |
| М. |
кнігае́дзе |
кнігае́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)