звясту́н
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| звясту́н | звестуны́ | |
| звестуна́ | звестуно́ў | |
| звестуну́ | звестуна́м | |
| звестуна́ | звестуно́ў | |
| звестуно́м | звестуна́мі | |
| звестуне́ | звестуна́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)