1) узнаўленне разбураных ці пашкоджаных ад старасці помнікаў мастацтва, гісторыі, культуры;
2) аднаўленне ранейшага, звергнутага палітычнага ладу.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
дэнатураліза́цыя
(ад дэ- + натуралізацыя)
1) страта грамадзянінам падданства той ці іншай дзяржавы;
2) аднаўленне таварна-грашовых адносін дзяржавы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кан’екту́ра
(лац. coniectura)
1) меркаванне, здагадка;
2) выпраўленне або аднаўленне на аснове здагадак сапсаванага, цяжкага для чытання тэксту.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
адраджэ́нне, ‑я, н.
1. Абуджэнне да новага жыцця; аднаўленне пасля перыяду разбурэння, заняпаду і пад. Мікалай усёй сваёй істотай адчуваў вясенняе адраджэнне.Дамашэвіч.З другой паловы XIX стагоддзя амаль адначасова пачалося адраджэнне ўкраінскай і беларускай пісьменнасці ва ўмовах царскага самадзяржаўя і развіцця капіталістычных адносін.Юргелевіч.У кароткіх і простых словах расказаў Сцёпка сходу аб задачах эканамічнага адраджэння краіны.Колас.//Аднаўленне, адбудова чаго‑н. знішчанага, разбуранага. Пасляваеннае адраджэнне завода. □ А нам варта было б з зялёнага дрэва, як з лёгкай рукі, і пачынаць адраджэнне свайго калгаса.Кулакоўскі.
2.(з вялікай літары). Перыяд у культурным і ідэалагічным развіцці раду краін Еўропы, які наступіў пасля сярэдневяковага застою, з зараджэннем капіталістычных адносін, і адзначаны росквітам навук і мастацтваў; Рэнесанс. Простая беларуская сялянка нагадвала партрэты жанчын італьянскіх майстроў часоў Адраджэння.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
reconstruction[ˌri:kənˈstrʌkʃn]n.
1. рэканстру́кцыя, перабудо́ва; аднаўле́нне;
a reconstruction period перы́яд аднаўле́ння;
The reconstruction of the town began in 1945. Перабудова горада пачалася ў 1945 годзе.
2. прыпаміна́нне, узнаўле́нне (фактаў, падзей)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ве́гаць ’пучок саломы, сухой травы, мачалка для мыцця посуду’ (Мал., Шпіл.). Дыялектная форма (азванчэнне х > г) слова ве́хаць ’вехаць’ (гл.), прасл.*věxъtь (ст.-рус.вѣхъtь, рус.ве́хоть, бел.ве́хаць, укр.ві́хоть, чэш.věchet, польск.wiecheć, славен.véhət і г. д.). Магчыма таксама, што тут «аднаўленне» гука «г» па мадэлі но́гаць — но́гця (у вымаўленні но́хця): ве́хаць (→ ве́гаць) — ве́хця.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Áufrichtung
f -, -en
1) падыма́нне
2) збудава́нне, устано́ўка
3) аднаўле́нне
4) устанаўле́нне, заснава́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
сукцэ́сія
(лац. successio = паслядоўнасць, пераемнасць)
рад паслядоўных змен расліннага покрыву з часам (напр.аднаўленне лясоў пасля вырубкі або пажару).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АРНІТАЛАГІ́ЧНЫ ЗАКА́ЗНІК,
біялагічны заказнік, асн. мэтай утварэння якога з’яўляецца ахова, захаванне і аднаўленне асобных відаў птушак, іх унікальных згуртаванняў і асяроддзя пражывання. На Беларусі 2 арніталагічныя заказнікі мясц. значэння: Дымаўшчына ў Віцебскім і Езярышчанскі ў Гарадоцкім р-нах Віцебскай вобл.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Тэўшч ‘таўшчыня’ (Мат. Гом.; навагр., З нар. сл., Жд. 2, Янк. 2), тэ́ўшча ‘тс’ (слонім., Нар. лекс.), тэ́ўшчар ‘тоўсты’ (Сцяц.), сюды ж тэ́ўсць ‘паўната, таўшчыня; таўстун, таўстуха’ (дзярж., Нар. сл.; Кал.). Да тоўшч (гл.), хутчэй за ўсё, у выніку экспрэснай змены пад націскам о на э («аднаўленне» квазі-карэннага галоснага), пра ўмовы фанетычнай дыялектнай з’явы гл. Карскі 1, 154–158.