Verbum

анлайнавы слоўнік

аднаўле́нне гл. аднавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднаўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аднаўле́нне ср.

1. восстановле́ние; воссозда́ние, воспроизведе́ние;

2. возобновле́ние;

1, 2 см. аднаві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аднаўляць — аднавіць і стан паводле знач. дзеясл. аднаўляцца — аднавіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АДНАЎЛЕ́ННЕ,

гл. ў арт. Акісленне-аднаўленне.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Аднаўленне (хім.) 1/183

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Аднаўленне (у навуцы і праве) 1/119

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

аднаўле́нне н. Ernéuerung f -; Áuffrischung f -; Wiederhérstellung f - (адбудаванне)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

аднаві́ць, -наўлю́, -но́віш, -но́віць; -но́ўлены; зак.

1. што. Вярнуць да ранейшага нармальнага стану.

А. краіну.

А. здароўе.

2. перан., каго-што. Нанава ўзнавіць, прыпомніць.

А. у памяці.

3. каго. Вярнуць каму-н. ранейшае прававое ці службовае становішча.

А. у правах каго-н.

4. што. Пачаць зноў перарванае дзеянне, адносіны.

А. дружбу.

|| незак. аднаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. аднаўле́нне, -я, н.

|| прым. аднаўле́нчы, -ая, -ае (да 1 знач.).

А. перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Аднаўленне металаў 1/119; 7/152; 9/514

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)