Які мае адносіны да траншэі. Траншэйны ход. Траншэйны роў.// Які ажыццяўляецца пры дапамозе траншэй, у траншэях. Траншэйная абарона. Траншэйны спосаб вырошчвання гародніны.// Прызначаны для капання траншэі. Траншэйны экскаватар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Rúndumverteidigung
f -, -en вайск. кругава́я абаро́на
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зашчы́та Насаджэнні дрэў вакол сядзібы, саду і інш. (Слаўг.). Тое ж забарона, абарона (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
бундэсве́р
(ням. Bundeswehr, ад Bund = саюз + Wehr = абарона)
узброеныя сілы Германіі (параўн.вермахт, рэйхсвер).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
За́ступ ’рыдлёўка, жалязняк’. Рус., укр.за́ступ ’тс’. Польск.zastup ’тс’ (з рус.; Дарашэўскі, 10, 795), zastęp ’група людзей’, ’ахоўны вал’, серб.-луж.zastup ’уваход’, чэш., славац.zástup ’мноства, група людзей, наогул нейкіх элементаў’, славен.zastòp ’уваход’, ’прадстаўніцтва’, ’розум, сэнс’. Ст.-слав.застѫпъ ’дапамога, абарона; натоўп’. Ст.-рус.заступъ ’абарона’ (XII ст.), ’рыдлёўка’ (XVI ст.). Верагодна, што бел. і ўкр.заступ ’рыдлёўка’ з рус., дзе значэнне тлумачыцца тым, што пры працы з гэтым відам лапаты на яе наступаюць нагой. Таму бязафіксны наз. ад заступати (гл. ступаць). Шанскі, 2, З, 66–67; Праабражэнскі, 2, 408.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ме́сніцтва ’абарона вузкамесніцкіх інтарэсаў’ (ТСБМ). З рус.местничество, якое са ст.-рус.мѣстничество ’сістэма феадальнай іерархіі ў Рускай дзяржаве ў XV–XVII стст., якая рэгулявала адносіны паміж членамі служылых фамілій у залежнасці ад знатнасці роду’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Defensíve
[-v-]
f -, -n абаро́на (у розн. знач.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Verféchtung
f -, -en абаро́на, адсто́йванне (права, думкі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Stráhlenschutz
m -es радыял.абаро́на ад выпраме́ньвання
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
віндыка́цыя
(лац. vindicatio = абарона, ахова)
патрабаванне ўласніка вярнуць яму маёмасць судовым парадкам з чужога незаконнага валодання.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)