commit [kəˈmɪt] v.

1. рабі́ць (часцей што-н. дрэннае); чыні́ць, учыня́ць; твары́ць;

commit a crime зрабі́ць/учыні́ць злачы́нства;

commit suicide ско́нчыць жыццё самазабо́йствам/самагу́бствам

2. прызнача́ць (грошы, сродкі на што-н.); адво́дзіць (час на што-н.)

3. : commit oneself звя́зваць сябе́ (абавязкамі, абяцаннямі)

4. змяшча́ць;

commit to hospital змясці́ць у бальні́цу;

commit to memory заву́чваць, запаміна́ць;

commit to paper запі́сваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ruin​1 [ˈru:ɪn] n.

1. pl. ruins руі́ны, разва́ліны;

the ruins of Rome ры́мскія руі́ны

2. гі́бель, крушэ́нне; разарэ́нне;

the ruins of one’s hopes крушэ́нне ўсіх надзе́й;

Gambling was his ruin. Азартная гульня загубіла яго.

♦

in ruins у руі́нах;

The town lay in ruins. Горад ляжаў у руінах;

His life lay in ruins. Яго жыццё было загублена.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пра́ктыка

(лац. practica, ад гр. praktika = дзейнасць)

1) дзейнасць людзей, якая накіравана на пераўтварэнне матэрыяльнага свету;

2) жыццё, рэчаіснасць як галіна праверкі вывадаў тэорыі;

3) замацаванне тэарэтычных ведаў на вытворчасці (напр. педагагічная п. студэнтаў);

4) набыты вопыт у якой-н. галіне дзейнасці (напр. п. выхавання дзяцей);

5) дзейнасць урача або юрыста.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эліксі́р

(фр. élixir, ад ар. al-iksir = філасофскі камень)

1) выцяжка з раслін ці моцны настой чаго-н. на спірце, які ўжываецца ў медыцыне і касметыцы (напр. зубны э.);

2) фантастычны напітак, які марна шукалі алхімікі як сродак, што нібыта зможа прадоўжыць чалавечае жыццё («э. жыцця»);

3) жарт. незвычайны, цудадзейны напітак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

усталява́ць

1. (устанавіць належным чынам) áufstellen vt, hínstellen vt; тэх éinbauen vt, montíeren vt; éinstellen vt;

2. (зрабіць моцным, устойлівым існаванне чаго-н) féstigen vt, síchern vt;

усталява́ць ула́ду паліт die Macht féstigen;

усталява́ць дыктату́ру паліт éine Diktatúr erríchten;

як след усталява́ць жыццё das Lében éinrichten; sich etablíeren (высок)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ocalić

зак. выратаваць, уратаваць;

ocalić życie — выратаваць жыццё;

ocalić co od zniszczenia (zapomnienia) — уратаваць (выратаваць) што ад знішчэння (забыцця);

ocalić kogo od śmierci — уратаваць (выратаваць) каго ад смерці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шлях, -у, М на шляху́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Тое, што і дарога (у 1 знач.).

Шырокі ш.

Ш. у гарах.

Іх шляхі разышліся (перан.: яны рассталіся).

2. Месца, лінія ў прасторы, дзе адбываецца рух, перамяшчэнне.

Паветраны ш.

Чыгуначны ш.

Шляхі зносін.

3. Падарожжа, перамяшчэнне куды-н.

Небяспечны ш.

Ш. праз балота.

4. Напрамак, маршрут.

Збіцца са шляху.

Правільны ш. развіцця.

Кружным шляхам.

5. перан. Напрамак дзейнасці, развіцця чаго-н., спосаб дзеяння.

Накіраваць на правільны ш.

Мірным шляхам.

○

Дыхальныя шляхі — орган у выглядзе каналаў, якія забяспечваюць жыццядзейнасць арганізма.

◊

Апошні шлях — пра пахаванне каго-н.

Быць на шляху да чаго-н. — набліжацца да чаго-н.

Жыццёвы шлях — жыццё.

Стаяць на шляху чыім або ў каго — служыць перашкодай каму-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біягра́фія, ‑і, ж.

Апісанне жыцця і дзейнасці каго‑н. Біяграфія пісьменніка. □ Калі ж што і чытаў Шалюта сам, дык гэта былі перш за ўсё біяграфіі выдатных людзей. Дуброўскі. // Чыё‑н. жыццё. [Гарлахвацкі Мікіту Сымонавічу:] А вы каму-небудзь расказвалі.. сваю біяграфію? Крапіва. Ад лірычных успамінаў аб .. шчаслівым даваенным жыцці.. [Сярдзюк] пераходзіць да цікавейшых выпадкаў сваёй багатай пагранічнай біяграфіі. Брыль. // перан. Гісторыя якіх‑н. прадметаў і пад. Паселішчы, як і людзі, без біяграфіі не маюць свайго аблічча. Скрыган.

[Ад грэч. bíos — жыццё і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бядо́та, ‑ы, ДМ ‑доце, ж.

Разм.

1. Бяда, гора. Да ўсіх Галіных бядот дадалася новая, ужо зусім рэальная бяда: стараста паведаміў ёй, каб збіралася ў Германію. Няхай.

2. Матэрыяльныя нястачы, беднасць, галеча, бедната. І тут нейк сама сабою ўспомнілася Панямонь і марная страта грошай, праўда, невялікіх, але ў такой бядоце яны мелі б значную сілу. Колас. І там, дзе гібелі Ў бядоце бясконцай, Жыццё маладое ўстала Нанова. Броўка.

3. зб. Бедната, бедныя людзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двайны́, ‑ая, ‑ое.

1. У два разы большы; падвоены. Двайны расход. Двайная плата. □ У гэты дзень было двайное свята — дзень выбараў супаў з 45‑годдзем устанаўлення Савецкай улады ў горадзе. «Звязда».

2. Які складаецца з двух аднародных ці падобных прадметаў, частак. Двайное дно. □ Жыжка прадзеў левую руку праз двайны раменны повад вуздэчкі, каб не выпусціць жарабка. Ермаловіч.

3. Які праяўляецца ў двух відах, формах. Яны вялі старанна прадуманае двайное жыццё. Гамолка.

•••

Двайная бухгалтэрыя гл. бухгалтэрыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)