плыве́ц, плыўца, м.

1. Той, хто плавае; той, хто ўмее плаваць. Яны кінуліся ў адзежы ў глыбокія воды ракі. Каляда быў добрым плыўцом. Гурскі. // Спартсмен, які займаецца плаваннем.

2. Уст. Той, хто плавае на якім‑н. судне. Не ведаюць плыўцы пакоры, Калі ідуць у смелы рэйд. Пушча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заграні́чча Месца, плошча за граніцай, па той бок ад зямельнай мяжы (Слаўг.). Тое ж заграні́чаўе, заграні́чышча (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

халту́ршчык м.

1. (дрэнны работнік) Pfúscher m -s, -, Stümper m -s, -;

2. (той, хто імкнецца да лёгкага заробку) léichten Verdíenst Súchender

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сабака́р м. разм.

1. (той, хто ловіць сабак) Húndefänger m -s, -;

2. перан. груб. Húndsfott m -(e)s, -e i -fötter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

odpłacić

зак. адплаціць;

odpłacić pięknym za nadobne — адплаціць тым жа (той жа манетай)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zaświaty

мн. той (замагільны) свет;

odejść w zaświaty — памерці; адысці ў лепшы свет

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wówczas

тады, у той час;

był on wówczas młody — тады ён быў малады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wstrzymujący się

які ўстрымаўся;

wstrzymujący się od głosu — той, хто ўстрымаўся пры галасаванні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dopóty

злучн. датуль; да той пары; да таго часу;

dopóty ..., dopóki — датуль..., пакуль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

антрапані́мія

(ад антрапа- + гр. onyma = імя)

сукупнасць антрапонімаў той ці іншай мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)