smooth2 [smu:ð] v. прыгла́джваць, рабі́ць ро́ўным, гла́дкім
♦
smooth the path/way ліквідава́ць ця́жкасці на чыі́м-н. шляху́
smooth away [ˌsmu:ðəˈweɪ] phr. v. пазбаўля́цца; прыбіра́ць; ліквідава́ць;
He smoothed away all the problems. Ён ліквідаваў усе праблемы.
smooth down [ˌsmu:ðˈdaʊn] phr. v.
1. прыгла́джваць (валасы); абця́гваць (сукенку)
2. супако́йваць (каго-н.)
smooth out [ˌsmu:ðˈaʊt] phr. v. разгла́джваць (складкі)
smooth over [ˌsmu:ðˈəʊvə] phr. v. змякча́ць;
smo oth things over ула́джваць спра́вы;
smooth differences over згла́джваць рознагало́ссі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
абла́зіць I сов. (лазя, побывать повсюду) обла́зить, изла́зить;
а. усе́ заку́ткі — обла́зить (изла́зить) все закоу́лки
абла́зіць II несов.
1. (терять волосы, шерсть) облеза́ть; (при линьке — ещё) линя́ть;
2. разг. (терять первоначальную окраску) линя́ть;
3. (терять верхний слой чего-л.) облеза́ть; облу́пливаться;
1-3 см. абле́зці
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
прыхіну́цца сов.
1. (да каго, чаго) прижа́ться (к кому, чему), припа́сть (к кому, чему); (да чаго) прислони́ться (к чему);
2. (да каго) почу́вствовать расположе́ние (привя́занность) (к кому);
3. (да чаго) разг. дру́жно взя́ться (за что);
усе́ дру́жна ~ну́ліся да рабо́ты — все дру́жно взяли́сь за рабо́ту
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Spatz
m -en, -en верабе́й
er hat ~en im Kopf — разм. ён задзіра́е нос
◊ die ~en pféifen es von állen Dächern — аб гэ́тым усе́ гаво́раць [ве́даюць]
nach [auf] ~en mit Kanónen schíeßen* — страля́ць з гарма́т па вераб’я́х
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
запру́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
1. Збудаванне для пад’ёму ўзроўню вады ў рацэ; плаціна, гаць. Не даязджаючы да рэчкі, усе пазлазілі з фурманкі, каб запыніцца на мастку, палюбавацца двухпавярховым млыном і струменем вады, якая падала ўніз з запруды на вышыні некалькіх сажняў. Колас. На канаве калгас пабудаваў запруду, пачысціў ад раскі дно, і цяпер у ёй вада, як крынічная. Сабаленка.
2. Запруджанае месца. У замку трывога. Рэйтары ў запрудзе знайшлі цівуна, як выкошвалі зелле. Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
брыда́, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Разм.
1. Што‑н. непрыемнае, брыдкае, паскуднае; дрэнь, гадасць. [Янка:] — Ведаеш, брат, такая прыснілася брыда, што і цяпер яшчэ праціўна ў роце. Колас. А кпіны слухаць там і розную брыду — Ды ну іх, кажа [заяц], к ліху! Крапіва.
2. Разм. Аб кім‑н. брыдкім, паскудным, агідным. Усе адчувалі, што недалёка той дзень, калі рушыць наперад слаўная Савецкая Армія і дачыста змяце з зямлі фашысцкую брыду. Шчарбатаў. — Вон з хаты, брыда! — закрычала.. [Параска] і ўсхапілася. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́езд, ‑у, М ‑дзе, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. выязджаць (у 1 знач.).
2. Месца, праз якое выязджаюць адкуль‑н., куды‑н. Выезд на шашу. □ Ціток абышоў усю гэту круговіну лесу, агледзеў, як дбалы гаспадар, усе пад’езды і выезды. Лобан. Мільгаюць голыя дрэвы, руіны, новыя домікі, людзі... Пасля мы ныраем пад арку на выездзе з гарадка. Брыль.
3. Уст. Коні з экіпажам і вупражжу. І жартавалі мы, што мае Ян Уласны выезд, як вялікі пан. Зарыцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́хад, ‑у, М ‑дзе, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. выйсці (у 1, 2, 3 і 7 знач.).
2. Месца, праз якое выходзяць. Сонца блізка стаіць да захаду, і выхад на веранду ўвесь заліты чырвонымі водсветамі. Чорны. Нара мае два выхады: адзін наверх, а другі пад ваду. Маўр.
3. перан. Спосаб выйсця; з якога‑н. становішча. [Алешын:] — Адзіны выхад: ноччу прарвацца Любой цаною да сваіх. Бачыла.
4. Колькасць вырабленага прадукту. Выхад круп першым гатункам.
•••
Ведаць усе хады і выхады гл. ведаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адсе́яць, ‑сею, ‑сееш, ‑сее; зак., каго-што.
1. Прасейваючы, аддзяліць. Насыпала [маці] свежае жытняй мукі, Пазаддзе адсеяла І асцюкі І доўга пасля, не шкадуючы сілы, Крамянае цеста Мясіла, мясіла. Грахоўскі. // перан. Пазбавіць сваю памяць, свае ўяўленні ад другараднага, неістотнага.
2. перан. У выніку адбору вывесці каго‑н. з ліку, складу чаго‑н., адлічыць.
3. Пасеяць нанава на месцы вымаклага, неўзышоўшага.
4. Закончыць сяўбу. Язэпка ведаў, што як пачынаецца вясна, войт не дасць перадышкі, пакуль не адсеюць усе панскія палеткі. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акцэ́нт, ‑у, М ‑нце, м.
1. Націск у слове. // Знак націску.
2. Своеасаблівае вымаўленне, уласцівае для тых, хто гаворыць на чужой мове. Гаварыць з акцэнтам. // Адметнасць вымаўлення ў той ці іншай мясцовай гаворцы або мове. Уральскі акцэнт. Палескі акцэнт. □ Вясковы, беларускі акцэнт не псаваў, а як бы скрашваў высечаныя з граніту сказы. Гартны. Мы цокалі на польскай мове — .. [Стася] з паморскім акцэнтам, скорагаворкай, а я нараспеў, як усе беларусы. Бажко.
•••
Рабіць акцэнт на чым‑н. гл. рабіць.
[Лац. accentus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)