уве́сь, усяго́, м., уся́, усёй, ж., усё, усяго́, н., мн. усе́, усіх; займ. азнач.
1. Поўны, без выключэння, цалкам.
Праседзець у. вечар за кнігай.
У. мокры.
Спаліць усе дровы. Ва ўсёй красе.
З усёй сілы.
2. у знач. наз. усё, усяго́, н. Тое, што ёсць, цалкам, без выключэння.
Усё для справы.
Заўсёды ўсім задаволены.
Усяго пакрыху.
Усё разам узятае (усе абставіны, усё, пра што гаварылася).
3. у знач. наз. усе́, усі́х. У поўным складзе, без выключэння (пра людзей).
Адзін за ўсіх і ўсе за аднаго.
Усе да аднаго (без выключэння). Лепшы за ўсіх.
4. (толькі ў Н). Скончыцца, зрасходвацца цалкам.
Соль уся.
5. толькі н. Скончана, канец (разм.).
Больш не ўбачымся.
Усё.
Не хачу ехаць — і ўсё!
◊
Па ўсім відаць (разм.) — па ўсіх прыметах.
Па ўсім відаць, што ён не згодзіцца на абмен.
Увесь у каго (у бацьку, у маці і пад.) хто — пра падабенства каго-н. да каго-н.
Усё адно або усё роўна — аднолькава, няма розніцы, абавязкова нягледзячы ні на што.
Усё адно я не пайду туды.
Мне ўсё роўна.
Усё адно як або усё роўна як — як быццам бы.
Ты ўсё адно як глухі.
Усё як ёсць (разм.) — літаральна ўсё, поўнасцю.
Прадаць усё як ёсць.
Усяго добрага (або найлепшага) — пажаданне пры развітанні.