how

[haʊ]

1.

adv.

1) як

Tell him how to do it — Скажы́ яму́, як гэ́та зрабі́ць

How did it happen? — Як гэ́та ста́лася?

How are you? — Як ма́есься? Як здаро́ўе?

How do you do? — Як ма́есься? (прывіта́ньне)

2) how many, how much? — ко́лькі?

3) how long? — ко́лькі ча́су? як до́ўга?

4) чаму́?

How is it you are late? — чаму́ ты спазьні́ўся?

How come? — чаму́? Як гэ́та?

2.

n. the how

спо́саб, у які́ спо́саб

•

- How so?

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

while

[hwaɪl]

1.

n.

час -у m., адрэ́зак ча́су

a long while — до́ўга

in a little while — неўзаба́ве

a little while ago — няда́ўна

for a while — на не́йкі час

2.

conj.

1) тады́ як; калі́, паку́ль

While I was speaking, he said nothing — Калі́ я гавары́ў, ён нічо́га не каза́ў

2) хоць

While I like the color of your hat, I do not like its shape — Хоць мне падаба́ецца ко́лер твайго́ капелюша́, не падаба́ецца мне яго́ны фасо́н

•

- while away time

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Млець ’траціць прытомнасць, свядомасць’, ’абміраць’, ’слабнуць, нямець’, ’вянуць’, ’баяцца’, ’доўга парыцца ў закрытай пасудзіне’ (ТСБМ, Нас., Яруш., Касп., Шат., Гарэц., Растарг., ТС; тураў., КЭС; КЭС, лаг.; смарг., Сл. ПЗБ). Укр. млі́ти, рус. млеть, ст.-рус. мьдлити, польск. mdleć, чэш. omdlíti, ст.-чэш. mdléti, славац. mdlieť, славен. medléti, medȅl, medlȇn ’слабы, худы’, харв. mlȇdan ’худы’, ст.-ц.-слав. мъдлъ. Не зусім яснае слова. Паводле Скока (2, 442), харв.-славен. прыметнікі — самастойныя ўтварэнні з blijed ’бледны, цьмяны’. Бязлай (2, 175) супастаўляе славен. medléti з рус. модеть ’слабець’ (гл. бел. мадзе́ць) і з медленный (як Бернекер, 2, 64 і Фасмер, 2, 632), але і з літ. maũsti ’ныць, сумаваць, быць прыгнечаным’, выводзячы прасл. форму mъdъlъ — другую ступень рэдукцыі да muditi, аднак дапускаючы таксама і кантамінацыю розных блізкіх лексем: maleti, mleti, mlahav. Махэк₂ (356–357) апрача рус. медлить дадае яшчэ меледа́ ’прамаруджванне’, выводзячы прасл. форму mьdъ, а паводле меледи́ть — meld‑. Сюды ж бел. мля́вы ’пазбаўлены бадзёрасці, вялы, слабы, стомлены, павольны’ (ТСБМ) < мляўкі ’тс’, ’парны, гарачы, які даводзіць да млявасці’ (Сцяшк., Сл. ПЗБ, Мат. Гом., Мат. Маг.; КЭС, лаг.), млевота ’стомленасць’ (Растарг.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lánge

adv до́ўга, до́ўгі час

zwei Jáhre lang — на праця́гу двух год

schon ~ — ужо́ даўно́

mein Lében lang — (за) усё маё жыццё

es ist noch nicht ~ her — гэ́та было́ яшчэ́ не так даўно́

so ~, bis… — да таго́ ча́су, паку́ль…

das ist noch ~ kein Bewéis — гэ́та яшчэ́ нічо́га не дака́звае [ні аб чым не све́дчыць]

das ist noch ~ nicht genúg — гэ́тага яшчэ́ далёка недастатко́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

memory [ˈmeməri] n.

1. па́мяць;

have a good/bad memory (for) мець до́брую/дрэ́нную па́мяць (на);

have a short/long memory ху́тка забыва́ць/до́ўга по́мніць;

lose one’s memory тра́ціць па́мяць;

do smth. from memory рабі́ць што-н. па па́мяці;

within/in living memory нако́лькі па́мятаюць (жывы́я) лю́дзі;

within smb.’s memory пры чыёй-н. па́мяці, на па́мяці каго́-н.

2. звыч. pl. memories (of) успамі́ны;

memories of the war успамі́ны пра вайну́

3.comput. па́мяць

♦

in memory of smb./to the memory of smb. у па́мяць (каго-н.);

if (my) memory serves me well/correctly калі́ па́мяць мяне́ не падво́дзіць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цягну́цца, цягну́ся, ця́гнешся, ця́гнецца; цягніся; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Размяшчацца на вялікай адлегласці, прасторы.

Уздоўж ракі цягнуўся луг.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Валачыся па зямлі.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Павялічвацца ў даўжыню, шырыню ад нацягвання.

Рызіна цягнецца.

4. да каго-чаго. Выцягвацца, цягнуцца ў якім-н. напрамку.

Дзіця цягнецца ручкамі да цацкі.

Расліны цягнуцца да сонца.

5.(1 і 2 ас. не ўжыв.). Доўга, марудна праходзіць, працягвацца.

Справа цягнецца два гады.

Час цягнецца марудна.

6. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Рухацца ў адным напрамку, адзін за адным.

Па дарозе цягнуўся абоз.

7. перан., за кім-чым. Імкнуцца да каго-, чаго-н.

Ц. да ведаў.

8. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Павольна распаўсюджвацца слабым струменем (пра пах, дым і пад.).

Ад кастра цягнуўся пах дыму.

9. 3 цяжкасцю ісці, плесціся (разм.).

Стары ледзь цягнуўся.

10. Адставаць ад іншых па якіх-н. паказчыках (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

приказа́ть сов.

1. (отдать приказ) загада́ць; (распорядиться) распарадзі́цца;

команди́р приказа́л вы́ступить с рассве́том камандзі́р загада́ў вы́ступіць на світа́нні;

2. уст. (завещать) адда́ць (перада́ць) у спа́дчыну; завяшча́ць;

◊

приказа́л до́лго жить уст. наказа́ў до́ўга жыць;

что прика́жете? уст. што загада́еце?;

как прика́жете уст. як загада́еце (як ска́жаце, як хо́чаце);

как прика́жете вас понима́ть? як загада́еце (як дазво́ліце, як трэ́ба) вас разуме́ць?;

что прика́жешь де́лать, е́сли…? што ты бу́дзеш рабі́ць, калі́…?

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

простоя́ть сов., в разн. знач. прастая́ць; (о погоде — ещё) пратрыма́цца, пратрыва́ць;

по́езд простои́т полчаса́ цягні́к прастаі́ць паўгадзі́ны;

я в о́череди простоя́л це́лый час я ў чарзе́ прастая́ў цэ́лую гадзі́ну;

э́тот дом до́лго простои́т гэ́ты дом до́ўга прастаі́ць;

хоро́шая пого́да простои́т недо́лго до́брае надво́р’е (паго́да) прастаі́ць (пратрыма́ецца, пратрыва́е) нядо́ўга;

войска́ простоя́ли в э́том го́роде год во́йскі прастая́лі ў гэ́тым го́радзе год;

стано́к простоя́л це́лую сме́ну стано́к прастая́ў цэ́лую зме́ну.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

протяну́ть сов., в разн. знач. працягну́ць, мног. папраця́гваць; (подать — ещё) пада́ць;

протяну́ть кому́-л. ру́ку працягну́ць (пада́ць) каму́-не́будзь руку́;

протяну́ть телефо́нную ли́нию працягну́ць тэлефо́нную лі́нію;

протяну́ть вре́мя працягну́ць час;

протяну́ть но́ту працягну́ць но́ту;

«не хочу́», — протяну́л он «не хачу́», — працягну́ў ён;

э́тот больно́й до́лго не протя́нет разг. гэ́ты хво́ры до́ўга не праця́гне;

◊

протяну́ть но́ги вы́прастаць но́гі; зу́бы сцяць; уздо́ўж ла́ўкі вы́прастацца;

протяну́ть ру́ку (по́мощи) працягну́ць (пада́ць) руку́ (дапамо́гі);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

меркава́ць, мяркую, мяркуеш, мяркуе; незак.

1. Гаварыць, разважаць, абмяркоўваючы што‑н.; думаць. Доўга сядзелі Глушкевіч з Нічыпарам пры лямпе, доўга меркавалі, дзе і што будаваць. Дуброўскі. [Карніцкі:] — Вось зараз мы меркавалі: жаць жыта па палосках ці абагуль[ва]ць усе пасевы і пачынаць уборку калектыўна. Паслядовіч.

2. Рабіць якія‑н. вывады, дапушчэнні, здагадкі. Паводле слоў самога доктара можна было меркаваць, што вельмі многія яго таварышы працуюць у вялікіх гарадах. Васілевіч. Вярнуўшыся з задання, Андрэй дзень-два амаль не выходзіў з свае зямлянкі. Што ён там рабіў — таксама ніхто дакладна не ведаў. Кожны меркаваў па-свойму. Шамякін. // Лічыць неабходным, найбольш магчымым, патрэбным. — Самі ўжо мяркуйце, што рабіць: пакараць ці дараваць волю... Васілевіч. [Мікола:] Я мяркую, што Настасся Рыгораўна павінна ў наш калгас пераехаць. Крапіва.

3. Мець намер, план. У самыя бліжэйшыя дні Сяргей меркаваў узяцца за складанне глебавай карты калгаса. Шахавец. Пасля сяўбы Андрэй меркаваў завесці чорную кабылу ў валасное мястэчка Старочын і прадаць там. Чарнышэвіч.

4. Ацэньваць якім‑н. чынам, рабіць заключэнне. [Апейка:] — Мы будзем меркаваць пра вас па тым, што і як вы будзеце рабіць... Мележ. [Камандзір:] — Яно-то праўду гавораць, што па знешняму выгляду нельга меркаваць аб сіле чалавека. Шамякін.

5. Разм. Прымяраць, прыкідваць. Бацька сядзеў каля стала. Меркаваў скурат да пераплеценага лапця. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)