ду́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

1. Тое, што склалася ў працэсе мыслення, разважанняў. Слушная д. Новая д.

2. Ідэя, намер, жаданне. З’явілася д. напісаць рэцэнзію на кнігу.

3. Погляд на што-н., меркаванне аб чым-н. Мы з вамі адной думкі.

○

Грамадская думка — погляд шырокіх колаў грамадскасці на што-н.

◊

Без задняй думкі — шчыра, без скрытага намеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

honesty [ˈɒnəsti] n. сумле́ннасць; шчы́расць, адкры́тасць

♦

honesty is the best policy сумле́ннасць – ле́пшая палі́тыка;

in all honesty шчы́ра ка́жучы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

turkey [ˈtɜ:ki] n.

1. zool. інды́к; інды́чка

2. AmE, fml тупі́ца; нікчэ́мнасць

♦

talk turkey infml гавары́ць шчы́ра, без хі́трыкаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

се́йбіцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сейбіта. Цёплай, сейбіцкай жменяй Мы шчыра жыццё раскідалі, каб вясна расцвіла для людзей і на гэтай пакутнай зямлі. Таўлай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

get one’s teeth into

шчы́ра ўзя́цца за не́шта; учапі́цца ў не́шта

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

sincerely

[sɪnˈsɪrli]

adv.

шчы́ра

yours sincerely — з паша́най да Вас (у лісьце́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

with all one’s heart

а) шчы́ра

б) з дараго́й душо́й, ахво́тна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

красамо́ўства, ‑а, н.

Уменне гаварыць прыгожа і пераканаўча; прамоўніцкі талент. [Мажухіна] валодала сапраўдным дарам красамоўства, умела гаварыць прыгожа, узнёсла і шчыра, па-майстэрску чытала паэтычныя творы. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашы́йнік, ‑а, м.

Раменьчык з спражкай, які надзяваецца на шыю сабаку; аброжак. [Леснічыха] пазвала сваіх і шчыра ўзрадавалася, схапіла сабаку за ашыйнік, зацягнула да хлява і прывязала там. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памясці́цца, ‑мяшчуся, ‑месцішся, ‑месціцца; зак.

Тое, што і змясціцца. Госці ледзь памясціліся за трыма сталамі. Гроднеў. — Дык пераходзь да мяне, — шчыра прапанаваў дзед Лукаш. — Як-небудзь памесцімся. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)