abide

[əˈbaɪd]

v., abode or abided, abiding

1) цярпе́ць; вытры́мваць

2) прытры́мвацца, падпара́дкавацца; застава́цца ве́рным

Abide by your word — Трыма́й сваё сло́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

endure

[ɪnˈdʊr]

1.

v.i.

трыва́ць, пратрыва́ць, праіснава́ць

2.

v.t.

1) зазнава́ць, перажыва́ць; перано́сіць, перане́сьці; трыва́ць, вытры́мваць

2) цярпе́ць; зно́сіць (абра́зу, кры́ўду); талерава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Па́сія 1 ’набажэнства пасля вячэрні ў нядзелі Вялікага посту ў памяць пакут Госпада — чытанне перадвялікадных евангелляў’ (Нас.). З польск. pasja ’пакуты Госпада’, якое з лац. passio < pati ’цярпець, пераносіць пакуты’ (Брукнер, 398).

Па́сія 2 ’раздражнёнасць, раз’юшанасць, лютасць’ (Нас.), ст.-бел. пассия, пассыя ’страсць’ (пач. XVII ст.) запазычана са ст.-польск. passyja ’тс’, якое з лац. passio, ‑ōnis ’страсць, афект’ (Булыка, Лекс. запазыч., 136; Варш. сл., 4, 75).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

То́рап ’страх, перапуд’ (Нас.). Укр. то́роп ’замяшанне, разгубленасць’, рус. о́торопь ’збянтэжанасць’, ц.-слав. утрапъ ’зрушэнне, ссоўванне’, ’вар’яцтва’; славен. trȁp ’дурань, ёлупень’, балг. тра́пен ’збіты з панталыку’. Прасл. *torpъ ад *torpiti ’рабіцца адубелым, скарчанелым’ (гл. тарапіцца 2), якое праз чаргаванне галосных звязана з прасл. *tьrpěti (гл. цярпець) (Фасмер, 4, 85; Бязлай, 3, 213; Сной₂, 777–778; Махэк₂, 391; ЕСУМ, 5, 607). Сюды ж тарапа́ны ’страх’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

swallow​3 [ˈswɒləʊ] v.

1. глыта́ць; хава́ць;

The aircraft was swallowed (up) in the clouds. Самалёт схаваўся ў хмарах.

2. цярпе́ць, трыва́ць

♦

swallow an insult праглыну́ць абра́зу;

swallow one’s words браць свае́ сло́вы наза́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сано́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. У дарэвалюцыйнай Расіі і за мяжой — які займае высокае службовае становішча, з’яўляецца саноўнікам. Вядома: паэт вядомы Напісаў палкую оду, Чытаў яе на званым абедзе Ў прысутнасці саноўных асоб. Жычка. // Звязаны з дзейнасцю саноўнікаў, іх спосабам быцця. [Размова] была непрыемная Валуеву, але мусіў цярпець. Даносу і плётак не будзе. Па-першае, дваране і людзі свайго саноўнага кола, па-другое, удваіх. Караткевіч.

2. Іран. Уласцівы саноўніку; важны. Саноўны стыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

forbear

I [fɔrˈber]

v.i., v.t. -bore, -borne, -bearing

1) устры́мвацца

2) быць цярплі́вым, вало́даць сабо́ю

3) Obsol. цярпе́ць; перано́сіць, перажыва́ць

II [ˈfɔrber]

гл. forebear

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

няста́ча ж.

1. (недахоп) Mángel m -s, Mängel (чаго-н. an D), dríngender Bedárf; Knáppheit f - (у забеспячэнні);

цярпе́ць няста́чу ў чым-н. Mángel an etw. (D) léiden*;

2. (беднасць) Not f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

го́лад, -ду м., прям., перен. го́лод;

паме́рці з ~ду — умере́ть с го́лоду;

кні́жны г. — кни́жный го́лод;

◊ мары́ць ~дам — мори́ть го́лодом;

цярпе́ць хо́лад і г. — терпе́ть хо́лод и го́лод;

г. не цётка — посл. го́лод не тётка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напуска́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да напусціць.

•••

На вочы не напускаць каго — не цярпець, адносіцца з пагардай, жорстка. І біў [Лёня] мяне не менш, як у той казцы дзед казу. Маці, якая і сама не напускала на вочы мяне за гультаяватасць, і то аднойчы не сцярпела: — Ды годзе табе яго дубасіць... Сачанка.

напуска́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Даць магчымасць увайсці, пранікнуць вялікай колькасці каго‑, чаго‑н. Напускаць мух у хату. Напускаць дыму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)