малы́ш, ‑а, м.

Разм. Маленькі хлопчык, дзіця. Да паласатага шлагбаума спускалася чародка малышоў у белых панамках. Даніленка. І ўпершыню ў сваіх калысках Заснулі ціха малышы. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

male​2 [meɪl] adj. мужчы́нскі; мужчы́нскага по́лу (пра людзей, жывёл, расліны);

a male choir мужчы́нскі хор;

a male heir насле́днік, спа́дчыннік, спадкае́мец;

a male dancer танцо́ўшчык;

a male child хло́пчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chubby

[ˈtʃʌbi]

adj. -bier, -biest

1) пуца́ты

chubby cheeks — пуца́тыя шчо́кі

2) по́ўны, кругле́нькі, таўсьце́нькі

a chubby boy — таўсьце́нькі хло́пчык

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ца́ца, -ы, мн. -ы, цац, ж. (разм.).

1. Рэч, якая служыць для забаўляння дзяцей; цацка.

2. Пра спакойнае, паслухмянае дзіця.

Ц.-хлопчык, слухае маму.

3. Пра таго, хто важнічае, мае вялікія прэтэнзіі (неадабр.).

О, гэта добрая ц.!

◊

Цаца-цаца, ды ў кішэнь (разм.) — пра таго, хто не праміне ўзяць чужое.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прыляце́ць сов.

1. прилете́ть;

2. разг. (бегом) прилете́ть, примча́ться, принести́сь, прибежа́ть;

хло́пчык ~це́ў даха́ты — ма́льчик прилете́л (примча́лся) домо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

стагна́ць несов.

1. в разн. знач. стона́ть;

хло́пчык ці́ха ~на́ў — ма́льчик ти́хо стона́л;

2. перен. пла́каться, жа́ловаться, хны́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Малы́ш ’маленькі хлопчык, дзіця, малы ростам’ (ТСБМ), малы́шка ’малютка’ (Нас.). Укр. мали́шко ’тс’, рус. малы́ш, серб.-харв. мали̑ш, малиш ’тс’. Прасл. mališь ’малы чалавек’ (Слаўскі, SP, 1, 77).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адпява́нне, ‑я, н.

Царкоўны абрад, які выконваецца над нябожчыкам перад пахаваннем. А бацюшка параіў з’ездзіць у другі прыход, калі [Андрэй] хоча, каб хлопчык з адпяваннем быў пахаваны. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасвянці́ць, ‑свянчу, ‑свенціш, ‑свенціць; зак., каго-што.

Тое, што і пасвяціць ​2 (у 1 знач.). — Хлопчык мой памёр... Ну, як жа без бацюшкі... Хоць зямліцу пасвянціць. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыбалаве́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які займаецца рыбнай лоўляй як промыслам; звязаны з лоўляй рыбы. Рыбалавецкая арцель. Рыбалавецкія калгасы. □ Хоць .. [Алег] і гарадскі хлопчык, ды хутка асвоіў рыбалавецкую справу. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)