Búbe

m -n, -n пагардл.

1) хло́пчык; хлапчаня́

2) гарэ́за, ві́сус

3) вале́т (у картах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вазю́р 1 ’возчык, вазнік’ (КЭС). Параўн. вазак. Гл. вазюр 2.

Вазю́р 2 ’хлопчык, які любіць многа катацца на санках ці каньках’ (З нар. сл.). Да вазіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

малы́ш, ‑а, м.

Разм. Маленькі хлопчык, дзіця. Да паласатага шлагбаума спускалася чародка малышоў у белых панамках. Даніленка. І ўпершыню ў сваіх калысках Заснулі ціха малышы. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

male​2 [meɪl] adj. мужчы́нскі; мужчы́нскага по́лу (пра людзей, жывёл, расліны);

a male choir мужчы́нскі хор;

a male heir насле́днік, спа́дчыннік, спадкае́мец;

a male dancer танцо́ўшчык;

a male child хло́пчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chubby

[ˈtʃʌbi]

adj. -bier, -biest

1) пуца́ты

chubby cheeks — пуца́тыя шчо́кі

2) по́ўны, кругле́нькі, таўсьце́нькі

a chubby boy — таўсьце́нькі хло́пчык

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ца́ца, -ы, мн. -ы, цац, ж. (разм.).

1. Рэч, якая служыць для забаўляння дзяцей; цацка.

2. Пра спакойнае, паслухмянае дзіця.

Ц.-хлопчык, слухае маму.

3. Пра таго, хто важнічае, мае вялікія прэтэнзіі (неадабр.).

О, гэта добрая ц.!

◊

Цаца-цаца, ды ў кішэнь (разм.) — пра таго, хто не праміне ўзяць чужое.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

баху́р

(ст.-яўр. bachur = хлопец)

1) маленькі тоўсценькі хлопчык, карапуз;

2) пазашлюбнае дзіця;

3) гіст. назва маладога яўрэя на Беларусі ў 16—17 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прыляце́ць сов.

1. прилете́ть;

2. разг. (бегом) прилете́ть, примча́ться, принести́сь, прибежа́ть;

хло́пчык ~це́ў даха́ты — ма́льчик прилете́л (примча́лся) домо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стагна́ць несов.

1. в разн. знач. стона́ть;

хло́пчык ці́ха ~на́ў — ма́льчик ти́хо стона́л;

2. перен. пла́каться, жа́ловаться, хны́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Малы́ш ’маленькі хлопчык, дзіця, малы ростам’ (ТСБМ), малы́шка ’малютка’ (Нас.). Укр. мали́шко ’тс’, рус. малы́ш, серб.-харв. мали̑ш, малиш ’тс’. Прасл. mališь ’малы чалавек’ (Слаўскі, SP, 1, 77).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)