утварэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. утвараць — утварыць (у 1, 2 знач.).
2. Тое, што ўзнікла ў выніку якога‑н. дзеяння, працэсу. Тлушчавыя ўтварэнні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
намаро́зіць, ‑рожу, ‑розіш, ‑розіць; зак., што і чаго.
1. Замарожваючы, падрыхтаваць у якой‑н. колькасці. Намарозіць пельменяў.
2. Спец. Замарожваючы, утварыць наледзь на паверхні чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВА́КУУМНА-ДУГАВЫ́ ПЕРАПЛА́Ў,
паўторная плаўка (пераплаў) металу ў вакуумнай дугавой печы. Метал плавіцца цяплом эл. дугі і сцякае ў крышталізатар, які ахалоджваецца вадой. Вакуум ствараецца ў пячах з дапамогай вакуумных помпаў. Магутнасць эл. дугі ўстанаўліваюць такую, каб утварыць шчыльную бездэфектную макраструктуру. Пераплаўлены метал вызначаецца высокімі вязкасцю і пластычнасцю, павышанай стомленаснай трываласцю і інш. Вакуумна-дугавым спосабам пераплаўляюць сталь, сплавы на аснове нікелю, а таксама тытан, цырконій, малібдэн і інш. тугаплаўкія металы.
т. 3, с. 465
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
вы́грабці, ‑грабу, ‑грабеш, ‑грабе; пр. выграб, ‑бла; заг. выграбі; зак., што.
Грабучы, дастаць, перамясціць што‑н. сыпкае. Выграбці попел з печы. // Грабучы, рыючы, утварыць паглыбленне. Выграбці ямку, нару.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панано́сіць, -о́шу, -о́сіш, -о́сіць і панано́шваць, -аю, -аеш, -ае; зак.
1. чаго. Прынесці за некалькі прыёмаў многа чаго-н.
П. дроў да печы.
2. чаго. Сваім рухам нанесці многа чаго-н., утварыць што-н.
Вецер пананосіў лісця ў сенцы.
3. што і чаго. Нанесці на паперу, карту, схему ўсё, многае.
П. населеныя пункты на карту.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
злучы́цца, злучу́ся, злу́чышся, злу́чыцца; зак.
1. Утварыць адно цэлае, зліцца адзін з другім.
Войскі злучыліся.
З. шлюбам.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Дакрануўшыся, змацавацца, звязацца.
Канцы правадоў злучыліся.
3. з кім-чым. Увайсці ў зносіны, устанавіць сувязь.
З. з кім-н. па тэлефоне.
|| незак. злуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. злучэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прастры́гчы, ‑стрыгу, ‑стрыжэш, ‑стрыжэ; ‑стрыжом, ‑стрыжаце, ‑стрыгуць; пр. прастрыг, ‑стрыгла; заг. прастрыжы; зак., што.
1. Стрыжкай утварыць свабоднае месца паміж чым‑н.
2. і без дап. Стрыгчы некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прабараба́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.
1. Утварыць гук, падобны да гуку барабане. Капыты жарабка прабарабанілі па насланых на пераездзе шпалах. Федасеенка.
2. што і без дап. Барабаніць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прырасці́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -це́; -ро́с, -расла́, -ло́; зак.
1. да чаго. Зрастаючыся, утварыць адно цэлае з чым-н.
Прышчэп прырос.
П. дамесца (перан.: зрабіцца нерухомым).
2. Павялічыцца ў колькасці, памерах (разм.).
|| незак. прыраста́ць, -а́е.
|| наз. прырашчэ́нне, -я, н. і прыро́ст, -у, М -сце, м. (да 2 знач.).
Прырашчэнне працэнтаў.
Прырост пагалоўя жывёлы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
празвані́ць, ‑звашо, ‑звоніш, ‑звоніць; зак.
1. Утварыць гук звону.
2. што. Звонам апавясціць аб чым‑н. У гэты час насценны гадзіннік празваніў палавіну дзесятай... Якімовіч.
3. Званіць некаторы час. Празваніць гадзіну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)