ánfechten

* vt

1) аспрэ́чваць, апратэсто́ўваць, абска́рджваць

2) высок. спакуша́ць

3) турбава́ць

das ficht mich gar nicht an — гэ́та мяне́ ніко́лькі не турбу́е

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

harry

[ˈhæri]

1.

v.t.

1) напада́ць і рабава́ць, пусто́шыць

2) непако́ць, хвалява́ць; турбава́ць, му́чыць

2.

n.

1) рабу́нак -ку m., рабава́ньне n.

2) турбо́та f., хвалява́ньне n., непако́й -ю m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бале́ць, ‑ліць; незак.

1. Выклікаць адчуванне фізічнага болю (пра якую‑н. частку цела). У Тарэнты пачынае балець галава, яму робіцца горача. Галавач. Кандрату Назарэўскаму балела рана на назе. Чорны. Эх, і цяжка касцом... рукі, плечы баляць... Чарот. / у безас. ужыв. Баліць у баку. □ Толькі пакутлівая грымаса застыла на.. [хлапчуковым] твары; відаць, яму вельмі балела. Марціновіч.

2. перан. Хваляваць, турбаваць. Цяпер тое, што баліць аднаму, трывожыць усіх, а што радуе грамаду — цешыць і аднаго. Бядуля. Шчыраму сэрцу і чужая болька баліць. З нар.

•••

Душа баліць гл. душа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trapić

trapi|ć

незак. турбаваць, мучыць, непакоіць;

~ła go bezsenność — яго мучыла бяссоніца;

~ły ją wyrzuty sumienia — яе мучыла сумленне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

збаўля́ць

1. (ратаваць) rétten vt; erlösen vt, befréien vt (вызваліць);

2. разм. (не турбаваць) verschónen vt;

збаўля́ць каго-н ад чаго-н. j-m etw. erspáren;

зба́ўце мяне́ ад ва́шых заўва́г verschónen Sie mich mit Íhren Bemérkungen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bother

[ˈbɑ:ðər]

1.

n.

1) турбо́та f.; кло́пат -у m., даку́ка f.

2) назо́ла f. (пра чалаве́ка)

2.

v.t.

1) дакуча́ць; дуры́ць галаву́; назаля́ць, турбава́ць

2) непако́іць, хвалява́ць

3.

v.i.

турбава́цца, непако́іцца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дакла́д ​1, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Публічнае паведамленне на пэўную тэму. Справаздачны даклад. Даклад на міжнародную тэму. Чытаць лекцыі і даклады. □ Увечары ў клубе, пасля даклада, была мастацкая частка. Ермаловіч.

2. Вуснае ці пісьмовае афіцыйнае паведамленне кіраўніку, начальніку і пад. Маёр Раманенка хутка выскачыў яму насустрач з дакладам: — Таварыш палкоўнік!.. Палкоўнік махнуў рукою: «Не трэба». Шамякін.

3. Паведамленне аб прыходзе наведвальніка. — Прашу мяне не турбаваць і без даклада не ўваходзіць. Дубоўка.

дакла́д ​2, ‑у, М ‑дзе, м.

Дадатковы матэрыял (падкладка, гузікі і пад.) для шыцця адзення, абутку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dolegać

dolega|ć

незак. балець, мучыць, турбаваць;

ząb mi dolegać — у мяне зуб баліць;

co ci dolegać? — што цябе турбуе (мучыць)?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kümmern

1.

vt турбава́ць; засмуча́ць

was kümmert mich das? — яка́я мне да гэ́тага спра́ва?

2.

(sich)

(um A) турбава́цца, клапаці́цца (пра каго-н., пра што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

карце́ць, ‑ціць; незак.

1. безас. з інф., са злучн. «каб» і без дап. Пра неадольнае жаданне што‑н. зрабіць; хацецца; не цярпецца. Ульяне карцела спытаць, чаго Кастусь наведаўся ў такую рань, але ён сам загаварыў яшчэ здалёк. Пташнікаў. [Халімону] хацелася разважаць і карцела, каб хто-небудзь чуў гэтыя разважанні і згаджаўся з імі. Галавач. [Марына:] Ну, што ж... Калі так ужо карціць — няхай едзе. Губарэвіч.

2. Турбаваць, хваляваць, не даваць спакою. [Базыль] адчуў, што яму чагосьці не стае, па нечым смыляць рукі, нешта карціць, некуды рвецца душа. Сачанка. Маці ведае — не грыбы карцяць сыну — і дае хутчэй есці. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)