dolegać

dolega|ć

незак. балець, мучыць, турбаваць;

ząb mi dolegać — у мяне зуб баліць;

co ci dolegać? — што цябе турбуе (мучыць)?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)