Léuchtkugel

f -, -n сігна́льная раке́та

éine ~ ábschießen* — даць сігна́л раке́тай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Rúfzeichen

n -s, - радыё, марск., ав. пазыўны́ сігна́л; pl пазыўны́я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Rückstrahler

m -s, -

1) адбіва́льнік, рэфле́ктар

2) стоп-сігна́л (аўтамабіля)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

alarmowy

alarmow|y

1. трывожны;

dzwonek (gwizdek, sygnał) ~y — трывожны сігнал; сігнал трывогі (небяспекі);

2. надзвычайны;

stan ~y — надзвычайнае становішча;

3. аварыйны;

wyjście ~e — аварыйны выхад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зу́мерыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Даваць гукавы сігнал зумерам. Трэба было яшчэ паспрабаваць, ці працуе лінія. [Пракапчук] пачаў зумерыць, аднак ніводнай адзнакі таго, што там, на другім канцы проваду, ёсць жывыя людзі, якія з табою могуць гаварыць, могуць цябе слухаць. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hejnał, ~u

м. гейнал (мелодыя, якая выконваецца трубачамі на званіцы; сігнал часу)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

capstrzyk, ~u

м.

1. адбой (сігнал);

2. парад з аркестрам (напярэдадні ўрачыстасці)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Siréne

f -, -n

1) міфал. Сірэ́на, спаку́сніца

2) сірэ́на, сігна́л, гудо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Сірэ́на ‘гукавы сігнал; прыстасаванне для падачы гукавых сігналаў’ (ТСБМ), сырэ́на ‘тс’ (Некр. і Байк.). Запазычана з франц. sirène ‘тс’, што выводзіцца з лац. Sīrēn(a) ‘казачная істота’ < грэч. Σειρήν ‘міфічны персанаж, што сваімі спевамі заманьваў мараходаў’, не выключана сувязь з лац. sȳrinx ‘дудка, чараціна’. Беларускае слова трапіла праз рускую і польскую мовы, гл. адпаведна рус. сирена, польск. syrena (Фасмер, 3, 626; ЕСУМ, 5, 241).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hoot​1 [hu:t] n.

1. крык (савы)

2. гудо́к, сігна́л

3. крык, гвалт, ля́мант

♦

not care/give two hoots infml : I don’t care a hoot. Мне на гэта напляваць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)