тарцовы схіл 4-схільнага даху. Утвараецца дыяганальнымі сохамі або кроквамі, якія злучаюць тарэц вільчаковай кладкі (вільчаковага бруса) з вугламі сцен будынка. Вальмы, якія не даходзяць да нізу або верху даху (усечаныя нізкія шчыты над прычолкам або дымнікі ў верхняй частцы вальмы), наз. паўвальмамі. На Беларусі пакрыцці з вальм выкарыстоўваліся ў нар. жыллі, гасп. будынках, некаторых манум. збудаваннях (палацы ў г.п. Дзятлава, в. Грозаў Капыльскага р-на, цэрквы ў вёсках Лелікава Кобрынскага, Здзітава Жабінкаўскага р-на).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
bleak[bli:k]adj.
1. змро́чны, хму́рны; безнадзе́йны;
a bleak smile су́мная ўсме́шка;
bleak prospects безнадзе́йныя перспекты́вы
2. хало́дны, сцюдзёны;
a bleak winter’s day сцюдзёны зі́мні дзень
3. го́лы; пусты́ (без раслін); адкры́ты для ве́тру;
a bleak hillside го́лы схіл гары́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Вырва1 ’яма (ад дажджу)’ (Яшк.). Укр.ви́рва ’круты схіл гары, круча’, польск.wyrwa ’канава, яма, якая ўтварылася ад дзеяння вады’, чэш.мар.výrva ’тс’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад вырваць (гл. рваць) (Махэк₂, 526; Нітшэ, 66). Адносна энанціасеміі значэнняў (’яма’ — ’круча’) гл. Талстой, Геогр., 98 і наст.
Вырва2 ’вельмі бойкая і гарэзлівая дзяўчына’ (З нар. сл.). Рус. смал. лаянкавае слова вы́рва, польск.wyrwa ’насмешнік, франт’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад вырваць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абры́ўм. (крутысхіл) Ábhang m -(e)s, -hänge;
2. Stéilwand f -, -wände;
3. (месцаабрыва) Ábreißen n -s;
абры́ў ні́ткі Fádenbruch m -(e)s;
4.тэх. Unterbréchung f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Hang
m -(e)s, Hänge
1) адхо́н, схіл
2) (zuD) схі́льнасць, ця́га (да каго-н., да чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Néigung
f -, -en
1) схіл, нахі́л
2) схіле́нне, адхіле́нне
3) схі́льнасць, тэндэ́нцыя (zu D – да чаго-н., каго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ramp
I[ræmp]
n.
пахі́лы пад’е́зд; схіл, спад -у m.
II[ræmp]
v.i.
1) бе́гаць, бушава́ць, шале́ць
2) става́ць на за́днія ла́пы
3) прыма́ць пагража́льную по́зу, кі́дацца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
наўко́ссеСхіл, бок пагорка (Уш.). Тое ж наўкос, наўскасіна, наўсхонасць (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
нахі́л Пакаты схіл гары, узгорка (БРС). Тое ж на́хі́л (Беш.Касп.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
declivity
[dɪˈklɪvəti]
n., pl. -ties
стро́мкі нахі́л, схіл, спуск, адхо́н -у m.
The declivity of the mountain pass was very steep — Спуск го́рнага прахо́ду быў ве́льмі стро́мкі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)